ಆ ಮನೆಯ ತೊರೆದು,
ಈ ಮನೆಯ ಪೊರೆದು,
ವರ್ಷಗಳೇ ಕಳೆದವು...
ಯಾಕೋ ದಿನಗಳೆದಂತೆ
ಮರಮರಳಿ ನೆನಪುಗಳೇ
ಬೆಳೆದವು...
ಹೊತ್ತೇರಿದಂತೆ ದಿನವೂ
ಕಿವಿಯಲ್ಲಿ ಅಮ್ಮನ ಇನಿದನಿ...
ಅವಳ ಅಡಿಗೆಯ ಘಮಲು...
ಆ ಗೌಜು, ಗದ್ದಲ ,ನಗು,
ಕೇಕೆಗಳ ಅಮಲು...
ಅಪ್ಪ ಬಂದನೋ
ಚಹಾದ ಹಾವಳಿ...
ಆ ದಿನದ ದಿನಚರಿ
ಒಪ್ಪಿಸಲು ಪಾಳಿ...
ಬಂಧು ಬಾಂಧವರ
ನಿಲ್ಲದ ಭೇಟಿ...
ಮಾತು, ಹರಟೆಗಳೋ
ಎಲ್ಲ ಭಾಷೆ, ಗಡಿಗಳ ದಾಟಿ...
ಕಳೆದ ದಿನಗಳೀಗ
ಬರಿ ಕನಸುಗಳು...
ಮನದಲ್ಲಿ ಅಮ್ಮನವೇ
ನೆನಹುಗಳು...
ಅವಳ ಮಾತುಗಳನ್ನು
ಇಂದಿಗೂ ಪಾಲಿಸುತ್ತೇನೆ.
ನನ್ನ ದುಃಖ ನುಂಗಿ
ಇತರರ ಲಾಲಿಸುತ್ತೇನೆ...
ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಹಂಬಲಿಸುತ್ತೇನೆ...
ಸಂಜೆಯಾಗದಿರಲಿ,
ಇಲ್ಲವೇ...
ಅಮ್ಮನ ಮನೆಯೇ
ನೆನಪಾಗದಿರಲಿ...
No comments:
Post a Comment