ವಿರಹ...ನೂರು ನೂರು ತರಹ...

ಗಡಿಯಾರ -

ಗಳನೆಲ್ಲ ನಿಲ್ಲಿಸು...

ಫೋನುಗಳು ಸಂಪರ್ಕ ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳಲಿ. 

ಜೊಲ್ಲು ಸುರಿಸುತ್ತಾ ಬೊಗಳುವ ನಾಯಿಯ ಬಾಯಿ 

ಮೊದಲು ಮುಚ್ಚಿಸು...

ಸಂಗೀತ ವಾದ್ಯಗಳು ಮೌನ ಸಾಧಿಸಲಿ.

ತಲೆಯಮೇಲೆ -

ವಿಮಾನಗಳು ಗೋಳಿಡುತ್ತ 

ಸುತ್ತು ಹಾಕುತ್ತಿರಲಿ...

ಗಗನದಲ್ಲಿ  ರೆಕ್ಕೆಗಳಿಂದ

ನಿನ್ನ ಸಾವಿನ ಸಂದೇಶ ಗೀಚಲಿ...

ನೀನು ನನ್ನ -

ಪೂರ್ವ-ಪಶ್ಚಿಮವಾಗಿದ್ದೆ.

ಉತ್ತರ-ದಕ್ಷಿಣವಾಗಿದ್ದೆ.

ವಾರದ ಕೆಲಸವಾಗಿದ್ದೆ.

ರಜಾದಿನಗಳ ವಿಶ್ರಾಂತಿಯಾಗಿದ್ದೆ.

ನನ್ನ ಹಗಲು- ರಾತ್ರಿ, 

ಮಾತು - ಮೌನ

ಹಾಡು - ಹರಟೆ

ಎಲ್ಲವೂ ನೀನೇ ಆಗಿದ್ದೆ ...

ಇದೀಗ-

" ಪ್ರೀತಿ ಅಮರ "

ಎಂದುಕೊಂಡದ್ದನ್ನು

ಹಸೀ ಸುಳ್ಳಾಗಿಸಿಬಿಟ್ಟೆ...

ಈಗೆನಗೆ -

ನಕ್ಷತ್ರಗಳು ಬೇಕಿಲ್ಲ...

ಚಂದ್ರ ಮರೆಯಾಗಿಹೋಗಲಿ...

ಸೂರ್ಯ ಛಿದ್ರವಾಗಲಿ...

ಸಾಗರ ಬಸಿದು ಹೋಗಲಿ...

ಅರಣ್ಯಗಳು ಗುಡಿಸಿಹೋಗಲಿ,

ಎಲ್ಲವೂ ಹೋಗಲಿ.

ಯಾವುದೂ, 

ಎಂದಿಗೂ,

ಯಾವುದಕ್ಕೂ 

ಉಪಯೋಗವಿಲ್ಲ...