ಮೊನ್ನೆ ಶ್ರೀನಿವಾಸ ಕೊಟ್ಟ ಪುಸ್ತಕ
ಓದುತ್ತಿದ್ದೆ.ಈಗ ಮತ್ತೆ ಕಣ್ಣಿನ ತೊಂದರೆ
ಶುರುವಾಗಿದ್ದು ಓದುವಿಕೆ ಅಷ್ಟಾಗಿ ಇಲ್ಲ. ಬಿಡಿ ಬರಹಗಳು ಚಿಕ್ಕವಿದ್ದುದರಿಂದ
ಯಾವುದನ್ನು ಬೇಕಾದರೂ ಓದಬಹು ದಾದ ಅನುಕೂಲತೆ ಇದೆ...
ವಿಷಯದ ಕಾಲ ನಮ್ಮ ತಂದೆಯದೇ( ಮೂರು ವರ್ಷಗಳಿಗೆ
ಚಿಕ್ಕವರು) ಆದದ್ದರಿಂದ ಅವರ ಕೌಟುಂಬಿಕ / ಪಾರಿವಾರಿಕ
ಸಾಂಸಾರಿಕ /ವಿಷಯಗಳ ಸಾಮ್ಯತೆ
ಎಷ್ಟಿದೆ ಅಂದರೆ ಹೆಸರುಗಳಷ್ಟೇ ಬದಲಾದಂತೆ ಅನಿಸಿ ಬಿಟ್ಟಿತು.ನಾವೂ
ಏಳು ಜನ ಮಕ್ಕಳು, ಅಪ್ಪನಿಗೆ ನೌಕರಿ ಯಿಲ್ಲ.ದತ್ತಕ ಬಂದದ್ದಕ್ಕೆ ಅಪ್ಪನ ಮನೆಯದೂ ಇಲ್ಲ.ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಒಬ್ಬೊಬ್ಬ ನಂಟರ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಇಟ್ಟು
ಹೈಸ್ಕೂಲ್ ಕಲಿಸಿದ್ದು ಎಲ್ಲವೂ ಅದೇ ಕತೆ...ಎಲ್ಲ ಸಮಸ್ಯೆ ಬಗೆಹರಿದ ಮೇಲೆ
ಈಗ ಅವುಗಳನ್ನು ಮೆಲುಕು ಹಾಕುವುದು ಸುಲಭ.ಆದರೆ ಬದುಕಿನ
ಪ್ರತಿ ಕ್ಷಣ ಸಮಸ್ಯೆ ಆದ ಅವರ ಬದುಕಿನ ಅನುಭವಗಳು ಸುಲಭಕ್ಕೆ
ಪಚನವಾಗುವುದಿಲ್ಲ...
ದಿನಾ ಒಂದಷ್ಟು ಓದುತ್ತೇನೆ.
ಅದು ನಮ್ಮನ್ನು ನಮ್ಮವರೊಂದಿಗೆ
ಬೆಸೆಯುತ್ತದೆ... ಧನ್ಯವಾದಗಳು...