ಐದನೇ ಕಥೆ...

ಕನ್ನಡಿ...

       ‌‌‌‌     ಈ ಕತೆ ಓದಿ ಮುಗಿಸಿದಾಗ ನನಗೆ ನೆನಪಾದದ್ದು ಹಿಂದೆ ಏಳನೇ ಇಯತ್ತೆಯ ಇಂಗ್ಲಿಷ ಪುಸ್ತಕ ದಲ್ಲಿದ್ದ

The magic wand - ಎಂಬ ಕಥೆ.ಫ್ರೆಂಜ್ ಎಂಬುವವನೊಬ್ಬ ಬಡಹುಡುಗ.ಹಸಿವೆ ನೀಗಿಸಲು ಕೆಲಸದ ಹುಡುಕಾಟದಲ್ಲಿದ್ದ ಅವನಿಗೆ ದುಡ್ಡಿಗಿಂತಲೂ ಒಬ್ಬ ಒಳ್ಳೆಯ ಮಾಲಿಕನ  ಅವಶ್ಯಕತೆ ಇತ್ತು.ಆಗ ಒಬ್ಬ  ಅವನಿಗೆ ಮಾಂತ್ರಿಕ ಶಕ್ತಿ ಇರುವ 

ದಂಡವೊಂದನ್ನು ಕೊಟ್ಟು ಅದನ್ನು ಯಾವ ವ್ಯಕ್ತಿಗೆ ತಾಗಿಸುತ್ತಾನೋ ಅವನ ಮನಸ್ಸಿನ ಯೋಚನೆಗಳನ್ನು ಅವನಿಗೆ ಹೇಳುತ್ತದೆ ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಾನೆ. ಅದರ ಸಹಾಯದಿಂದ ಅವನು ತನ್ನ ಮಾಲಿಕನನ್ನು ಹುಡುಕಿಕೊಳ್ಳುವಲ್ಲಿ

ಸಫಲವಾಗುವಲ್ಲಿಗೆ ಕಥೆ ಮುಕ್ತಾಯವಾಗುತ್ತದೆ.ಇಲ್ಲಿ ದಂಡದ ಬದಲು 'ಕನ್ನಡಿ' ಆ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದ ಹಾಗೆ ಅನಿಸಿತು.

            ಕಥೆಯ ಮೊದಲ ಪರಿಚ್ಛೇದದಲ್ಲಿ ಹೇಳಿದಂತೆ ಮಾತನಾಡುವವರಲ್ಲಿ ಹಲವು ಹತ್ತು

ಬಗೆಗಳಿದ್ದರೂ ಪ್ರತಿ ಮನುಷ್ಯನಿಗೂ

ತನ್ನದೇ ಆದ signature manner

ಎಂಬುದೊಂದು ಇರುತ್ತದೆ.ಇಲ್ಲಿ ಕಥಾನಾಯಕ ಕನ್ನಡಿಯನ್ನೇ  ಮಾಧ್ಯಮವಾಗಿಸಿ ತನ್ನ ಹೆಂಡತಿ/ ಮಗ/ ನಾರಾಯಣ/ ಮ್ಯಾನೇಜರ್/ MD ಅಷ್ಟೇ ಏಕೆ ಒಂದು ಹಲ್ಲಿಯ ಲೊಚಗುಟ್ಟುವಿಕೆಯನ್ನೂ ಬಳಸಿ ತನ್ನ

ಅಂತರಂಗವನ್ನೇ ಬಹಿರಂಗವಾಗಿ/ ಪರೋಕ್ಷವಾಗಿ/ ತನ್ನಿಚ್ಛೆಗೆ ಅನುಗುಣವಾಗಿ ಬಿಚ್ಚಿ ಹರಹುತ್ತಾನೆ. ಅವರು ಮಾತನಾಡಿದ್ದೆಲ್ಲವೂ ಅವನೊಳಗಣ ಅವ್ಯಕ್ತ ಭಾವನೆಗಳ/ ಯೋಚನೆಗಳ ಬಹಿರಂಗ ಶಬ್ದರೂಪ ಗಳೇ ಹೊರತು ಅವರವಲ್ಲ.ಇದು ಈ ಕಥಾ ಸಂಕಲನದ ಉಳಿದ ಕಥೆಗಳಿಂದ ಈ ಕಥೆಯ ಹಂದರವನ್ನು ಭಿನ್ನವಾಗಿ ಸಿದೆ. ಏನೇ ಆದರೂ ಕಲ್ಪನೆಗೆ

/ ಯೋಚನೆಗೆ/ ವಿಚಾರ ಲಹರಿಗೆ ವಾಸ್ತವದಂತೆ ಮೂಲ ದ್ರವ್ಯಗಳ ಗಟ್ಟಿ ಆಧಾರವಿರುವದಿಲ್ಲ. ಅವುಗಳಿಗೆ ಕೊಂಡಿ ಕಳಚುವವರೆಗೆ ಮಾತ್ರ

ಅಸ್ತಿತ್ವವಿರುತ್ತದೆ, ಒಮ್ಮೆ ಅದು ಕಳಚಿತೋ ಕೆಳಕ್ಕೆ ಒಗೆದ ಕನ್ನಡಿಯಂತೆ

ಕ್ಷಣವೊಂದರಲ್ಲಿ  ಚೂರು ಚೂರು...

ಈ ಕಥೆಯ ಅಂತ್ಯದಲ್ಲಿ ಆದದ್ದೂ ಇದೇ...ಆ ಎಲ್ಲ ಚೂರುಗಳಲ್ಲೂ ಅವನವೇ ಹಲವು ಬಗೆಯ ಚದುರಿದ 

ಮುಖಗಳು...ಸ್ವಂತ ಹೆಂಡತಿಗೆ ಮುಂದೆ

ಬರಬಹುದಾದ  ಯಾವೋ ' ಗ್ರಹಚಾರಗಳು...'