ಧಾರವಾಡದಲ್ಲಿ ಇಪ್ಪತ್ತು ದಿನ ಕಳೆದು ಇಂದು ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಬಂದೆ...

ಮೊದಲ ಸಲ ಅದರ ಬಗ್ಗೆ ಬರೆಯಲು

ಬೇಸರವಾಗುತ್ತಿದೆ.ಅದೇ ಜನ/ಅವೇ

ಮನೆಗಳು/ ಭಾವ ಬೇರೆ/ನೋವು ಬೇರೆ...

     ‌‌‌      ಮನೆ ತುಂಬ ಜನ- ಮಾತಿಲ್ಲ...

ಏನೇನೋ ಕೆಲಸ---ಖುಶಿಯ ಸದ್ದಿಲ್ಲ... ಎಲ್ಲವೂ ತನ್ನಷ್ಟಕ್ಕೇ/ಒಂದು ಒಪ್ಪಂದಕ್ಕೆ

ಕಟ್ಟುಬಿದ್ದಂತೆ ನಡೆದು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆ

ಭಾಸ...ಒಬ್ಬರಿಗೊಬ್ಬರದು ಅನಿವಾ

ರ್ಯವಾಗಿ - ಅವಶ್ಯವಿದ್ದಷ್ಟೇ ಮಾತು ಕತೆ.ಮಾತನಾಡದಿದ್ದರೇ ಹಿತ-ಎಂಬ ಭಾವ...