ಸುಧಿ, 

          ನೀನಿಲ್ಲದೇ ಇಂದಿಗೆ ನಾಲ್ಕು ವರ್ಷ...ಒಂದು ದಿನವೂ ನಿನ್ನನ್ನು ನೆನಪಿಸದೇ ಇಲ್ಲ.ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಗಳಿಗೆ

- ಎಂಥದೇ ಇರಲಿ- ಮೊದಲು ನೀನು

ಕಣ್ಣೆದುರು ಬರುತ್ತೀ...ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ನಿನ್ನ

ಜೊತೆ ಮಾತನಾಡುವ ಅದಮ್ಯ ಆಸೆಯಾಗುತ್ತದೆ.ಸ್ವಲ್ಪು ಹೊತ್ತು ಮಂಕು

ಕವಿಯುತ್ತದೆ.ಯಾವುದೇ ಎಂಥದೇ ಸುದ್ದಿ ಇರಲಿ- ಮೊದಲ ಹಂಚುವಿಕೆ-

ನಿನ್ನೊಂದಿಗಿರುತ್ತಿತ್ತು. ಹತ್ತು  ಹದಿನೈದು ನಿಮಿಷಗಳ ಕಾಲ ಹರಟೆಯಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಅಸಹಾಯಕತೆಗೊಂದು ಸಾಂತ್ವನ/ ಖುಶಿಗೊಂದು ಅಭಿನಂದನ/ಸಾಮಾನ್ಯ ಕರೆಯಾಗಿದ್ದರೆ ಮನಸ್ಸು ಬಿಚ್ಚಿಟ್ಟ ಶುದ್ಧ ನಿರಾಳತೆ ಅನುಭವವಾಗುತ್ತಿತ್ತು.

ತುಂಬಾ ಕಾಡುತ್ತೀ ಮಹರಾಯ!!!ಎಂಥ ಅಸಹಾಯಕತೆ  ನಮ್ಮೆಲ್ಲರದು!!!