Wednesday, 20 November 2024

*O𝐥𝐝 𝐚𝐧𝐝 𝐘𝐨𝐮𝐧𝐠*:

*𝐖𝐡𝐞𝐧 𝐈 𝐰𝐚𝐬 𝐘𝐎𝐔𝐍𝐆, 𝐈 𝐟𝐨𝐮𝐧𝐝 𝐢𝐭 𝐃𝐈𝐅𝐅𝐈𝐂𝐔𝐋𝐓 𝐭𝐨 𝐖𝐀𝐊𝐄 𝐔𝐏. 𝐖𝐡𝐞𝐧 𝐈 𝐚𝐦 𝐎𝐋𝐃, 𝐈 𝐟𝐢𝐧𝐝 𝐢𝐭 𝐃𝐈𝐅𝐅𝐈𝐂𝐔𝐋𝐓 𝐭𝐨 𝐒𝐋𝐄𝐄𝐏.*                     

𝐓𝐡𝐞 𝐫𝐞𝐚𝐥𝐢𝐭𝐲 𝐧 𝐭𝐫𝐮𝐭𝐡 𝐨𝐟 𝐋𝐈𝐅𝐄 𝐬𝐨 𝐛𝐞𝐚𝐮𝐭𝐢𝐟𝐮𝐥𝐥𝐲 𝐰𝐫𝐢𝐭𝐭𝐞𝐧. 

*𝐘𝐎𝐔𝐍𝐆  𝐚𝐧𝐝  O𝐋𝐃* 

*𝐖𝐡𝐞𝐧 𝐈 𝐰𝐚𝐬 𝐘𝐎𝐔𝐍𝐆 -𝐈 𝐰𝐚𝐬 𝐖𝐎𝐑𝐑𝐈𝐄𝐃 𝐚𝐛𝐨𝐮𝐭 𝐌𝐘 𝐏𝐈𝐌𝐏𝐋𝐄𝐒.𝐖𝐡𝐞𝐧 𝐈 𝐚𝐦 𝐎𝐋𝐃, 𝐈 𝐚𝐦 𝐖𝐎𝐑𝐑𝐈𝐄𝐃 𝐚𝐛𝐨𝐮𝐭 𝐌𝐘 𝐖𝐑𝐈𝐍𝐊𝐋𝐄𝐒.*

*𝐖𝐡𝐞𝐧 𝐈 𝐰𝐚𝐬 𝐘𝐎𝐔𝐍𝐆-𝐈 𝐰𝐚𝐬 𝐖𝐀𝐈𝐓𝐈𝐍𝐆 𝐭𝐨 𝐇𝐎𝐋𝐃 𝐬𝐨𝐦𝐞𝐨𝐧𝐞'𝐬 𝐇𝐀𝐍𝐃. 𝐖𝐡𝐞𝐧 𝐈 𝐚𝐦 𝐎𝐋𝐃, 𝐈 𝐚𝐦 𝐖𝐀𝐈𝐓𝐈𝐍𝐆 𝐟𝐨𝐫 𝐒𝐎𝐌𝐄𝐎𝐍𝐄 𝐭𝐨 𝐇𝐎𝐋𝐃 𝐌𝐘 𝐇𝐀𝐍𝐃.*

*𝐖𝐡𝐞𝐧 𝐈 𝐰𝐚𝐬 𝐘𝐎𝐔𝐍𝐆-𝐈 𝐰𝐚𝐧𝐭𝐞𝐝 𝐦𝐲 𝐩𝐚𝐫𝐞𝐧𝐭𝐬 𝐭𝐨 𝐥𝐞𝐚𝐯𝐞 𝐦𝐞 𝐚𝐥𝐨𝐧𝐞. 𝐖𝐡𝐞𝐧 𝐈 𝐚𝐦 𝐎𝐋𝐃 𝐈 𝐚𝐦 𝐰𝐨𝐫𝐫𝐢𝐞𝐝 𝐭𝐨 𝐛𝐞 𝐥𝐞𝐟𝐭 𝐚𝐥𝐨𝐧𝐞*

*𝐖𝐡𝐞𝐧 𝐈 𝐰𝐚𝐬 𝐘𝐎𝐔𝐍𝐆 -𝐈 𝐇𝐀𝐓𝐄𝐃 𝐛𝐞𝐢𝐧𝐠 𝐀𝐃𝐕𝐈𝐒𝐄𝐃. 𝐖𝐡𝐞𝐧 𝐈 𝐚𝐦 𝐎𝐋𝐃, 𝐭𝐡𝐞𝐫𝐞 𝐢𝐬 𝐍𝐎 𝐎𝐍𝐄 𝐚𝐫𝐨𝐮𝐧𝐝 𝐭𝐨 𝐓𝐀𝐋𝐊 𝐨𝐫 𝐀𝐃𝐕𝐈𝐒𝐄.*

*𝐖𝐡𝐞𝐧 𝐈 𝐰𝐚𝐬 𝐘𝐎𝐔𝐍𝐆 -𝐈 𝐀𝐃𝐌𝐈𝐑𝐄𝐃 𝐁𝐄𝐀𝐔𝐓𝐈𝐅𝐔𝐋 𝐓𝐇𝐈𝐍𝐆𝐒. 𝐖𝐡𝐞𝐧 𝐈 𝐚𝐦 𝐎𝐋𝐃, 𝐈 𝐬𝐞𝐞 𝐁𝐄𝐀𝐔𝐓𝐘 𝐢𝐧 𝐓𝐇𝐈𝐍𝐆𝐒 𝐚𝐫𝐨𝐮𝐧𝐝 𝐌𝐄.*

*𝐖𝐡𝐞𝐧 𝐈 𝐰𝐚𝐬 𝐘𝐎𝐔𝐍𝐆 - 𝐈 𝐟𝐞𝐥𝐭 𝐈 𝐰𝐚𝐬 𝐄𝐓𝐄𝐑𝐍𝐀𝐋. 𝐖𝐡𝐞𝐧 𝐈 𝐚𝐦 𝐎𝐋𝐃. 𝐈 𝐤𝐧𝐨𝐰 𝐒𝐎𝐎𝐍 𝐢𝐭 𝐰𝐢𝐥𝐥 𝐛𝐞 𝐌𝐘 𝐓𝐔𝐑𝐍.*

*𝐖𝐡𝐞𝐧 𝐈 𝐰𝐚𝐬 𝐘𝐎𝐔𝐍𝐆 -𝐈 𝐂𝐄𝐋𝐄𝐁𝐑𝐀𝐓𝐄𝐃 𝐭𝐡𝐞 𝐌𝐎𝐌𝐄𝐍𝐓𝐒. 𝐖𝐡𝐞𝐧 𝐈 𝐚𝐦 𝐎𝐋𝐃. 𝐈 𝐚𝐦 𝐂𝐇𝐄𝐑𝐈𝐒𝐇𝐈𝐍𝐆 𝐌𝐘 𝐌𝐄𝐌𝐎𝐑𝐈𝐄𝐒.*

*𝐀𝐭 𝐄𝐗𝐓𝐑𝐄𝐌𝐄 𝐒𝐓𝐀𝐆𝐄𝐒 𝐨𝐟 𝐎𝐔𝐑 𝐋𝐈𝐅𝐄 -𝐖𝐄 𝐖𝐎𝐑𝐑𝐘 𝐛𝐮𝐭 𝐖𝐄 𝐃𝐎𝐍'𝐓 𝐑𝐄𝐀𝐋𝐈𝐙𝐄. 𝐋𝐈𝐅𝐄 𝐍𝐄𝐄𝐃𝐒 𝐭𝐨 𝐁𝐄 𝐄𝐗𝐏𝐄𝐑𝐈𝐄𝐍𝐂𝐄𝐃.*

*𝐈𝐭 𝐃𝐎𝐄𝐒𝐍'𝐓 𝐌𝐀𝐓𝐓𝐄𝐑 𝐰𝐡𝐞𝐭𝐡𝐞𝐫 you are 𝐘𝐎𝐔𝐍𝐆 𝐨𝐫 𝐎𝐋𝐃. 𝐋𝐈𝐅𝐄 𝐧𝐞𝐞𝐝𝐬 𝐭𝐨 𝐛𝐞 𝐥𝐢𝐯𝐞𝐝  𝐚𝐧𝐝 𝐋𝐈𝐕𝐄𝐃 𝐖𝐈𝐓𝐇 𝐋𝐎𝐕𝐄 & 𝐋𝐎𝐕𝐄𝐃 𝐎𝐍𝐄𝐒 . 𝐘𝐨𝐮 𝐚𝐫𝐞 𝐬𝐮𝐫𝐞𝐥𝐲 𝐨𝐧𝐞 𝐨𝐟 𝐭𝐡𝐞𝐬𝐞.

*𝐀 𝐖𝐨𝐧𝐝𝐞𝐫𝐟𝐮𝐥 𝐌𝐞𝐬𝐬𝐚𝐠𝐞😄

ನಾನು ಚಿಕ್ಕವನಿದ್ದಾಗ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ
ಏಳುವದೇ ಆಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ...
ಈಗ ರಾತ್ರಿ ಸಹ ಮಲಗ-
ಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ.

ಚಿಕ್ಕವಳಾಗಿದ್ದಾಗ ಮುಖದ
ಮೊಡವೆಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಚಿಂತಿತಳಾಗಿದ್ದೆ...
ಈಗ ಮೈಯ ನಿರಿಗೆಗಳ ಬಗ್ಗೆ
ಚಿಂತಿಸುತ್ತೇನೆ...

ಚಿಕ್ಕವಳಿದ್ದಾಗ ಅಮ್ಮ- ಅಪ್ಪಂದಿರು
ಕೈ ಹಿಡಿದರೆ ಸಿಡಿಯುತ್ತಿದ್ದೆ...
ಈಗ ಒಬ್ಬಳನ್ನೇ ಬಿಟ್ಟರೆ ಮನದಲ್ಲೇ
ಮಿಡಿಯುತ್ತೇನೆ...

ಚಿಕ್ಕವಳಿದ್ದಾಗ ಯಾರೂ ಏನು
ಹೇಳಿದರೂ ಕೇಳುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ...
ಈಗ ಹೇಳಲು-ಕೇಳಲು 
ಯಾರೊಬ್ಬರೂ ಬಳಿಯಿರುವುದಿಲ್ಲ...

ಚಿಕ್ಕವಳಿದ್ದಾಗ ನಾನು 
ಅಮರಳೆಂದುಕೊಂಡಿದ್ದೆ...
ಈಗ ಪ್ರತಿಸಾವಿನ ಸುದ್ದಿಯ ನಂತರ
ನನ್ನ ಪಾಳಿ ಬರಬಹುದೆಂದುಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ...

ಚಿಕ್ಕವಳಿದ್ದಾಗ ಪ್ರತಿಗಳಿಗೆಯನ್ನೂ
ಸಂಭ್ರಮಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ...
ಈಗ ಪ್ರತಿ ನಿಮಿಷವೂ ನೆನಪುಗಳಲ್ಲೇ
ವಿಭ್ರಮಿಸುತ್ತದೆ...

Saturday, 16 November 2024

          ಬದುಕಿನ ಏರಿಳಿತಗಳೂ ನಮ್ಮ ಮನಸ್ಸನ್ನು ನಿಯಂತ್ರಿಸುವ ಬಲ ಪಡೆದಿರುತ್ತವೆ.ವಯೋಸಹಜ
ಆರೋಗ್ಯ ಸಮಸ್ಯೆಗಳೂ ಅಡಚಣಿ ಗಳಾಗುತ್ತವೆ.ಹುಮ್ಮಸನ್ನು ಹದತಪ್ಪಿಸುತ್ತವೆ...ಇಂಥ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ
ಯಾವ ಕೆಲಸವೂ ಗತಿಪಡೆಯುವುದಿಲ್ಲ
               ನನಗೂ ಅದೇ ಆಗಿತ್ತು. ಒಂದು ಪುಸ್ತಕ ಬರೆದು print ಗೆ ಕಳುಹಿಸಿ ಬಹಳ ದಿನಗಳಾಗಿದ್ದವು. ಎಲ್ಲಿಗೆ ಬಂತು? ಎಂದೂ ಕೇಳಿರಲಿಲ್ಲ.
ನಿನ್ನೆ ಏಕಾಏಕಿ ನೆನಪಿಗೆ ಬಂದು ಕೇಳಿದೆ.
"Printing ಕೆಲಸ ಸ್ವಲ್ಪಮಟ್ಟಿಗೆ slow ಆಗಿತ್ತು.ಈಗ ನಿಮ್ಮದೇ ಪುಸ್ತಕ ಮಾಡುತ್ತೇವೆ"- ಎಂದು ಹದಿನೈದು ನಿಮಿಷಗಳಲ್ಲಿ ಈ ' ಮುಖಪುಟ ವಿನ್ಯಾಸ' ಕಳಿಸಿಕೊಟ್ಟರು.ಎರಡು ಮೂರು ವಾರಗಳಲ್ಲಿ ನಿಮ್ಮ ಕೈಯಲ್ಲಿರುತ್ತದೆ ಎಂದು ಆಶ್ವಾಸನೆಯನ್ನೂ ಕೊಟ್ಟರು...
       ‌‌‌    ‌ ಹೇಗಿದ್ದರೂ ವರ್ಷ ಮುಗಿಯಲು ಬರುತ್ತಿದೆ.ಒಂದೇ ತಿಂಗಳು.ಹೊಸ ವರ್ಷವೇ ಆದರೆ ಇನ್ನೂ ಚನ್ನ ಎಂದುಕೊಂಡೆ.
                 So, ನಾನೀಗ ಒಂದು ಹೊಸ ನಿರೀಕ್ಷೆಯಲ್ಲಿದ್ದೇನೆ.ಡಿಸೆಂಬರ್
ದಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಆರನೇಯ/ ಬಹುಶಃ ಕೊನೆಯ ಪುಸ್ತಕವೊಂದು ಬಂದುಬಿಟ್ಟರೆ ಕೆಲದಿನಗಳವರೆಗಾದ ರೂ ಒಂದಿಷ್ಟು ಹೊಸತು ಕಂಡೀತು...
          ಆ ದಿನ ಬೇಗ ಬರಲಿ...

Wednesday, 13 November 2024

ನಾವು ಒಟ್ಟು ಏಳು ಜನ ಅಣ್ಣತಂಗಿ- ಅಕ್ಕ ತಮ್ಮಂದಿರು...ನಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳೆಲ್ಲ ಸೇರಿದರೆ ಹತ್ತೊಂಬತ್ತು...ಅವರವು
ಇಪ್ಪತ್ತೆಂಟು...ಕೆಲವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ
ಮಕ್ಕಳ ದಿನಾಚರಣೆಯ ದಿನ ಆ ಮಕ್ಕಳೆಲ್ಲರ ಫೋಟೋ share ಮಾಡಿದ್ದೆ.ಆ ನಂತರದಲ್ಲಿ ಮೂರು
ಸೇರ್ಪಡೆಗೊಂಡಿವೆ.ಅವರನ್ನೂ ಸೇರಿಸಿ
ಒಂದು ಹೊಸದಾದ ಫೋಟೋ ಮಾಡುವುದು ಬಾಕಿ ಇತ್ತು. ಮೊದಲನೇಯವ ಇಪ್ಪತ್ನಾಲ್ಕು ವರ್ಷ...
ಕೊನೆಯವ ನಾಲ್ಕು ತಿಂಗಳು...ಎಲ್ಲರೂ ವಿಶ್ವದಗಲ ಹಬ್ಬಿ, ಹರಿದು ಹಂಚಿ ಹೋಗಿದ್ದಾರೆ...(ಕ್ಯಾಲಿಫೋರ್ನಿಯಾ- ಅಟ್ಲಾಂಟಾ- ನ್ಯೂಯಾರ್ಕ್- ಕೆನಡಾ- ಸ್ವಿಜರ್ಲ್ಯಾಂಡ್ - ಸಿಡ್ನಿ- ಮೆಲ್ಬೋರ್ನ- ಟೋಕಿಯೋ) .ಅವರನ್ನು ನಮ್ಮ ಬಳಿ ಇರಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿದ್ದ ಒಂದೇ ಮಾರ್ಗ ಈ collage... ಅದನ್ನೇ ಮಾಡಿದ್ದೇನೆ... ಬಾಕಿಯಂತೆ ಅವರು ಬಂದಾಗ- ಬಂದಷ್ಟು, ಭೇಟಿಗೆ ಜೈ...ಎಲ್ಲರ ಮನೆಯ ಕಥೆ ತಾನೇ ಇದು ...

Friday, 19 July 2024

Kundali of all from Koulagi

Ravi : Kanya Rashi/Hasta Nakshatra..
 
Vaiju : Kanya Rashi/ Chitta 

Tejas : Makara Rashi :
Uttarashada Nakshatra:

 Tanmay : Vrishick Rashi and Jeshta

Monday, 18 March 2024

ಅಮ್ಮನಿಲ್ಲದ ಮನೆ...

"ನಿಂತುಕೊಂಡು ಹಾಲು
ಕುಡಿಯಬೇಡ.
ಪಚನವಾಗುವುದಿಲ್ಲ- ಉಸಿರೆಳೆದುಕೊಂಡು
ನಿಧಾನವಾಗಿ ಕುಡಿ"
ಇಷ್ಟೊಂದು ಥಂಡಿಯಿದೆ,
ಕೋಟ್ ಹಾಕಿಕೊಂಡು ಹೋಗು"

ಇದು ಅಮ್ಮಂದೇ ದನಿ, 
ಇದೀಗ 
ಅಡಿಗೆ ಮನೆಯಿಂದ 
ಹಿಟ್ಟು ನಾದಿದ ಕೈಯಿಂದಲೇ
ಹೊರಗೆ ಬರುತ್ತಾಳೆ...

ತಿರುಗಿ ನೋಡಿದೆ,
ಅಲ್ಲಿತ್ತು ಬರೀ ಮೌನ...
ಒಬ್ಬನೇ ಇದ್ದಾಗಲೆಲ್ಲ
ಸುತ್ತಲ ಗಾಳಿಯೊಡನೆ
ಮಾತಾಡುವ ನನ್ನ ಹುಚ್ಚು ಮನ -

"ಹೊರಗೆ ಕೆಲಸದ ಮೇಲೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದರೆ 
ಒಂದು ಚಮಚ ಮೊಸರು ತಿನ್ನು,
ಒಂದು ತುಂಡು ಬೆಲ್ಲ ಬಾಯಿಗೆ ಹಾಕಿಕೋ"-ಒಳ್ಳೆಯ ಲಕ್ಷಣ..."
ಎಂದಂತೆ ಭಾಸವಾಗುತ್ತದೆ...

ಈ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯಕ್ಕಾಗಿ
ಬದುಕಿಡೀ ಬಯಸಿದ್ದೆ,
ಇದೀಗ ನನ್ನ ಬಳಿ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯವಿದೆ. ಏನಾದರೂ ಒಂದು ಹೇಳಿ ತಡೆಯುವರಾರೂ ಈಗ ನನಗಿಲ್ಲ...
ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಯಾವಾಗಲೇ ಏಳಲಿ,
ರಾತ್ರಿ ತಡವಾಗಿ ಮಲಗಲಿ
ಏಕೆಂದು ಕೇಳುವವರಿಲ್ಲ...

"ಎಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗಿದ್ದೆ?
ಏಕೆ ತಡವಾಯಿತು?
ನೀನು ಎಂದು ಸುಧಾರಿಸುವವ?
ನಾ ಕೊಟ್ಟ ದುಡ್ಡು ಏನು ಮಾಡಿದೆ?
ರಾತ್ರಿ ಏಕೆ ಇಷ್ಟು ಲೇಟು?
ಎಷ್ಟೂಂತ ನಿನ್ನ ದಾರಿ ಕಾಯುತ್ತಿರಲಿ?
ನಿನ್ನ ಹಿಂದೆಯೇ ಓಡುತ್ತಿರಲಿ?

ಇವಕ್ಕೆಲ್ಲ ಸುಳ್ಳು ನೆಪ ಹೇಳುವ ಕಾರಣವೀಗ ಇಲ್ಲವೇ ಇಲ್ಲ...
ಏನು ಮಾಡಿದರೂ ಕೇಳುವವರಿಲ್ಲ...
ನನಗೀಗ ಏನೂ ಕಡಿಮೆಯಿಲ್ಲ,
ಅಂದುಕೊಂಡದ್ದೆಲ್ಲವೂ ಇದೆ...
ಆದರೆ 
ನೂರು ಪ್ರಶ್ನೆ ಕೇಳಿ ನನ್ನನ್ನು
ಸತಾಯಿಸುವ ಅಮ್ಮನೇ ಇಲ್ಲ...

ದಣಿದು ಬಂದರೆ ದಣಿದೆಯಾ?
ಎನ್ನುವವರಿಲ್ಲ...
ತಲೆಗೆ ಬಾಮ್ ಹಚ್ಚಿ ಹಣೆ ನೇವರಿಸುವವರಿಲ್ಲ...
"ದೀಪಾವಳಿಗೆ ಹಣೆಗೆ ತಿಲಕ ಇಟ್ಟು,
ಹಿರಿಯರಿಗೆ ನಮಿಸು-
ಆಶೀರ್ವಾದ ಸಿಗುತ್ತದೆ"
ಎನ್ನುವವರಿಲ್ಲ...
ಅಪ್ಪನ ಬೈಗಳ ಹೆದರಿಕೆ ಹುಟ್ಟಿಸುವವರಿಲ್ಲ...
"ಇನ್ನು ಹೊಸ ಅಂಗಿ
ಮುಂದಿನ ದೀಪಾವಳಿಗೇನೇ-"
ಎಂದು ಎಚ್ಚರಿಸುವವಳಿಲ್ಲ...

ನನ್ನ ಏಳ್ಗೆಗಾಗಿ ಹರಕೆ ಹೊರುವುದು,
ಅದು ಫಲಿಸಿದರೆ, 
ಎಲ್ಲಿ ದೂರ ಹೋಗುತ್ತೇನೋ 
ಎಂದು ಬಾಗಿಲ ಹಿಂದೆ
ನಿಂತು ಅಳುವುದು...
ಪರೀಕ್ಷೆ ಮುಗಿಸಿ ಬಂದರೆ 
ಕಾದು ಕುಳಿತು ಊಟಕ್ಕಿಡುವುದು...
ಯಾವುದೂ ಇಲ್ಲ ಈಗ...

ಈಗ
ನಾನು-ನೀನು ಅಂದುಕೊಂಡ 
ಎಲ್ಲವೂ ದಕ್ಕಿದೆ.
ಅದೆಲ್ಲ ಸಾಧಿಸಿದ ಖುಶಿಯೂ ಇದೆ.
ಆದರೆ ನೀನೇ ಇಲ್ಲವಲ್ಲ ಎಂಬ
ಅಗಾಧ ನೋವೊಂದು
ಸದಾಕಾಲ ಕಾಡುತ್ತಿದೆ...


Wednesday, 21 February 2024

ಬಿ.ವಿ.ಭಾರತಿ...            
  ‌ನೆನಪುಗಳು ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಮಧುರವೆನ್ನಿಸಿದರೆ, ಮತ್ತೆ ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಶಿಕ್ಷೆಯೂ ಅನ್ನಿಸಿಬಿಡುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಚೆಂದದ ನೆನಪುಗಳು ಮಾತ್ರ ನನಗಿರಲಿ ಅನ್ನಲಾಗದು. ಬದುಕೆನ್ನುವ ಪ್ಯಾಕೇಜ್ ಡೀಲ್‌ ಸೂಪರ್ ಮಾರ್ಕೆಟ್‌ಗಳಲ್ಲಿ ಸಿದ್ಧ ಪಡಿಸಿಟ್ಟ ಈರುಳ್ಳಿ ಪ್ಯಾಕೆಟ್‌ನ ಹಾಗೆ. ಎಲ್ಲ ಸೈಜ಼್‌ನ ಗಡ್ಡೆಗಳ ನಡುನಡುವೆ ಒಂದೆರಡು ಕೊಳೆತವನ್ನೂ ಸೇರಿಸಿಬಿಟ್ಟಿರುತ್ತಾರೆ. ಮನೆಗೆ ಹೋಗಿ ತೆರೆದ ನಂತರವೇ ಅದು ಅರಿವಿಗೆ ಬರುವುದು. ಬದುಕಲ್ಲಿಯೂ ದೇವರು ಹೀಗೆಯೇ ಮಾಡಿರುತ್ತಾನೆ. ಹಲವು ನೋವಿನ ನೆನಪುಗಳು, ಹಲವು ಸಂಭ್ರಮದ ನೆನಪುಗಳು, ಹಲವು ವಿಷಾದದ ನೆನಪುಗಳು, ಹಲವು ದುಃಖದ ನೆನಪುಗಳು...

ಕೃಷ್ಣಾ ಮಾ ಎಂದೇ ನಾನು ಕರೆಯುವ ಕೃಷ್ಣಾ ಕೌಲಗಿಯವರ 'ಹಾಯಿ ದೋಣಿಯ ಪಯಣ'ದಲ್ಲಿನ ಎಲ್ಲ ಬರಹಗಳೂ ವಿವಿಧ ನೆನಪುಗಳು, ವಿವಿಧ ಅನಿಸಿಕೆಗಳು, ಸಂದರ್ಭಗಳು, ಸಂಭ್ರಮಗಳನ್ನು ಕುರಿತು ಬರೆದವು. ಮಾಗಿದ ಮನಸ್ಸಿನ ಬರಹಗಳು. ಏನೆಲ್ಲ  ಹೇಳುವಾಗಲೂ ಅವರದ್ದು ತಣ್ಣನೆಯ ದನಿ. ಬದಲಾದ ಬದುಕಿನ ಬಗ್ಗೆ ಬರೆಯುವಾಗಲೂ ಆಕ್ರೋಶವಿಲ್ಲ, ಚೀರಾಟವಿಲ್ಲ... ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುವ ಸ್ಥಿತಪ್ರಜ್ಞತೆಯಷ್ಟೇ. ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಸಣ್ಣ ವಿಷಾದ ತಲೆದೋರಿದರೂ, ಅದನ್ನು ಕೊಡವಿ ಮುಂದೆ ಸಾಗಿ ಯಾವುದೋ ಆಧುನಿಕ ಕಾಲದ ಬದಲಾವಣೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಬೆರಗಿನಿಂದ ಹೇಳಲಾರಂಭಿಸುತ್ತಾರೆ! 

ಇಡೀ ಪುಸ್ತಕದಲ್ಲಿ ಅತ್ಯಂತ ನೋವಿನ ಬರಹವೆಂದರೆ ಅವರು ಓದಿ ಟೀಚರ್ ಆಗುವ ಸಂದರ್ಭ. ಇಡೀ ಪುಸ್ತಕದಲ್ಲಿನ ಎಲ್ಲ ಬರಹಗಳು ಸೇರಿ ಒಂದು ತೂಕವಾದರೆ, ಇದೊಂದು ಬರಹದ್ದೇ ಬೇರೊಂದು ತೂಕ. ಅದನ್ನು ಬರೆಯುವಾಗಿನ ಅವರ ಸಂಯಮ ನೀವು ಅವರ ಹಾಯಿ ದೋಣಿಯ ಪಯಣದಲ್ಲಿ ಜೊತೆಯಾದರಷ್ಟೇ ತಿಳಿಯುತ್ತದೆ...

ಭಾರತಿ ಬಿ ವಿ

Tuesday, 20 February 2024

'ಹಾಯಿ ದೋಣಿ'ಯ ಪಯಣ'ಕ್ಕೆ ಮೊದಲು...
       ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದೇ ಬಿರುಗಾಳಿಯೆದ್ದು ಹಾಯಿದೋಣಿಯ ಪಥ ದಿಕ್ಕೆಟ್ಟರೆ ಅದನ್ನು ತಡೆಯಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಏಕೆಂದರೆ ಹಾಯಿಯನ್ನು ಪೂರಕ್ಕೆ ಪೂರ ಬಿಚ್ಚಿಡದಿದ್ದರೆ ಅದಕ್ಕೆ ಬಿರುಗಾಳಿಗೆ ತನ್ನನ್ನು ಒಡ್ಡಿಕೊಳ್ಳಲೂ ಗೊತ್ತಾಗುವುದಿಲ್ಲ, ಅದರಿಂದ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದೂ ಗೊತ್ತಿರುವುದಿಲ್ಲ. ಸಾವಧಾನದಿಂದಿದ್ದರೆ ಈ ಎಲ್ಲ ಏರುಪೇರುಗಳಿಗೂ ಅದು ತನ್ನನ್ನು ತಾನು ಒಡ್ಡಿಕೊಂಡೂ ಗಮ್ಯವನ್ನು ಮುಟ್ಟಲು ಸಾಧ್ಯ.. 
      'ಜೀವನ' ಎಂದರೂ ಹಾಗೇ... ಉಸಿರು ನಿಲ್ಲೋ ತನಕ ಮುಗಿಯದ ಪಯಣ.ಅದೃಷ್ಟ ಶಕ್ತಿಯೊಂದು ಅದನ್ನು ನಿರ್ದೇಶಿಸುತ್ತಿರುತ್ತದೆ. ಹಾಗಾಗಿ ಈ ಪಯಣ ಎಂದರೆ ಹಾಯಿ ದೋಣಿಯ ಪಯಣವಿದ್ದಂತೆ-ಅದು ಒಯ್ದತ್ತಲೇ ನಮ್ಮ ದಾರಿ...
      ಈ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲ ರೀತಿಯ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳ ಪರಿಚಯವಾಗುತ್ತದೆ. ಒಳ್ಳೆಯತನ, ಕೆಟ್ಟತನಗಳ ಅರಿವಾಗುತ್ತದೆ. ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಅತ್ಯುತ್ಸಾಹವು ತುಂಬಿ ತುಳುಕಿದರೆ ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ ನಿರುತ್ಸಾಹವೇ ಹಾಸಿ ಹೊದೆಯುವಷ್ಟು ಮಟ್ಟಿಗೆ ಮುಸುಕುತ್ತದೆ. ಹೀಗೆ ಎಲ್ಲ ಮುಖಗಳ ಈ ಅನುಭವಗಳ ಒಟ್ಟು ಸಂಗಮವೇ  ಈ ಜೀವನ ಯಾನ... 
        ‌ ಮಕ್ಕಳು ಓದಿದರೆ ನೆನಪು ಮನದಲ್ಲಿ ಬೇರೂರುವಂತೆ, ಯುವಜನರಿಗೆ ವರುಷಗಳು ಕಳೆದಂತೆ ತಾಯಿ-ತಂದೆಯರ ಸಂಸ್ಕಾರದ ನೆನಪುಗಳು/ ತಾಯಿಗೆ ತನ್ನ ಮಕ್ಕಳ ತುಂಟಾಟಗಳು, ಆಪ್ತರಲ್ಲಿ ಜಗಳ- ಮನಸ್ತಾಪವಾದಾಗ ಅವರೊಂದಿಗೆ ಕಳೆದ ಮಧುರ ಕ್ಷಣಗಳು-ಇಂಥ ನೆನಪುಗಳ ಸಂಪುಟವನ್ನು ತೆರೆದಾಗ ಎಂಥ ಜೀವನವೂ ಕುತೂಹಲವೆನ್ನಿಸುತ್ತದೆ.
    ಒಮ್ಮೆ ಆ ಅನುಭವಗಳನ್ನು ದಾಟಿ ಬಂದೆವಾದರೆ ಆ ನೆನಪುಗಳು ಸವಿ ಸವಿ ನೆನಪುಗಳು.. ಅಂದಿನ ಕಹಿ ನೆನಪುಗಳೂ ಕೂಡ  ಇಂದಿನ ದಾರಿದೀಪಗಳಾಗಿಬಿಡುತ್ತವೆ. ಆಗೆಲ್ಲ
ಯಾವುದೇ ಭಾವನಾ ತೀವ್ರತೆಗೆ ಸಿಲುಕದೇ ಹೊರಗೆ ನಿಂತುಕೊಂಡೇ ಅವುಗಳನ್ನು ನೆನೆಯಬಹುದು...

      ಹೀಗೆಯೇ ನೆನೆಯುತ್ತಾ ಹೋದ
ನೆನಪುಗಳ ಸಂಕಲನ ' ಹಾಯಿ ದೋಣಿಯ ಪಯಣ'. ಇದು ಶ್ರೀಮತಿ ಕೃಷ್ಣಾ ಕೌಲಗಿಯವರ ಮೂರನೇಯ 
ಲಘು ಲಹರಿ ಬರೆಹಗಳ ಸಂಗ್ರಹ...
' ನೀರ ಮೇಲೆ ಅಲೆಯ ಉಂಗುರ' ಹಾಗೂ ' ತುಂತುರು ಇದು ನೀರ ಹಾಡು' ಇವೆರಡೂ ಮೊದಲಿನವು...ಪ್ರಸ್ತುತ ಪುಸ್ತಕದ ಮೊದಲ ಲೇಖನ “ಹೊಸ ವರ್ಷದ ಹೊಸ್ತಿಲಲ್ಲಿ ನಿಂತು-" ಲೇಖಕಿಗೆ ತಾವು ಶಿಕ್ಷಕಿಯಾಗಿದ್ದಾಗಿನ ಒಂದು ನೆನಪು. ಹೊಸ ವರ್ಷದ  ಶುಭಾಶಯಗಳ ವಿನಿಮಯ, ಸಿಹಿಯನ್ನು ಹಂಚುವುದು, ಪಟಾಕಿ ಹೊಡೆಯುವುದು ಎಂಬ ಇಂದಿನ ಟ್ರೆಂಡ್‌ಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳುತ್ತ ಲೇಖಕಿ ವಿಷಯ ವಿಸ್ತರಿಸುತ್ತ ಹೋಗುತ್ತಾರೆ... ತಮ್ಮ ಬಾಲ್ಯದಲ್ಲಿಯ: ಹೊಸವರ್ಷದ ಹಬ್ಬದ ಆಚರಣೆಗೆ ಹೋಲಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತ ಯುಗಾದಿ ಎಂದರೆ ಎಣ್ಣೆ ಮಜ್ಜನದಿಂದ ಪ್ರಾರಂಭಗೊಂಡು ಮನೆಬಾಗಿಲಿಗೆ ಛಂದದ ರಂಗೋಲಿ, ತಳಿರು ತೋರಣ, ಸಿಹಿಯೂಟ, ಹೊಸಬಟ್ಟೆ, ದೇವರ ದರ್ಶನ, ಪಂಚಾಂಗ ಶ್ರವಣಗಳ ಹೈಲೈಟ್ಸ್ ಲೇಖನದ ತಿರುಳು. ನಂತರದ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಹೊಸವರ್ಷದ ಗದ್ದಲ, ಕೇಕ್‌ ಕತ್ತರಿಸುವುದು, ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ, ಕುಡಿತ, ಕುಣಿತಗಳು ಇವುಗಳನ್ನು ನೆನೆದಾಗ - ಸಭ್ಯ ಸಂಪ್ರದಾಯದಿಂದ ಎಷ್ಟು ದೂರ ಬಂದಿದ್ದೇವೆ ಎಂದೆನ್ನಿಸುವುದು ತೀರ ಸಹಜವೇ. ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ಅವರವರಿಗೆ ಇಷ್ಟಬಂದಂತೆ ಹಬ್ಬಗಳನ್ನು ಆಚರಿಸುವ ಹಕ್ಕು ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಇದೆ ಎಂದು ಲೇಖಕಿ ವಿಡಂಬನಾತ್ಮಕವಾಗಿ ಜೋಕಿಸುತ್ತಾರೆ.
      ತಮ್ಮ ಗಡಿಬಿಡಿಯ ಸ್ವಭಾವದ ಬಗ್ಗೆ  ಹೇಳುತ್ತಾ ಸಮಯಕ್ಕೆಸರಿಯಾಗಿ  ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಮಾಡಬೇಕೆಂಬ ಆತುರ ದಲ್ಲಿ ಅನೇಕ ಎಡವಟ್ಟುಗಳೂ ಆಗುತ್ತಿದ್ದುದುಂಟೆಂದು ನೆನೆಯುವಾಗ
ಓದುಗರಿಗೆ ತಮ್ಮದೇ ಅನುಭವಗಳು
ನೆನಪಾದರೆ ಅಚ್ಚರಿ ಪಡಬೇಕಿಲ್ಲ.

      ಹಳ್ಳಿಗಳಲ್ಲಿಯ ಪರಸ್ಪರ ಆತ್ಮೀಯ ಸಂಬಂಧಗಳ ಬಗ್ಗೆ ತಿಳಿಸುತ್ತಾ ತಾವು ಆಚರಿಸುತ್ತಿದ್ದ ದೀಪಾವಳಿಯ ಸಂಭ್ರಮವನ್ನು ನೆನೆಯುವಾಗ ಈಗಿನ ಕುಟುಂಬಗಳಲ್ಲಿ ಜನರ ಸಂಖ್ಯೆ ಕಡಿಮೆಯಾಗಿರುವುದರಿಂದಾಗಿ  ಎಲ್ಲ ಹಬ್ಬಗಳ ಆಚರಣೆಗಳು ಕಿಂಗ ಸೈಜಿನಿಂದ ನ್ಯೂಕ್ಲಿಯರ್‌ ಸೈಜಿಗಿಳಿದಿದೆ ಎನ್ನುವ ಅಭಿಪ್ರಾಯ ಅವರದು...
       ‌‌ 
          ಸುಖವೆಂದರೆ ಐಷಾರಾಮಿ ಜೀವನ ಎಂದು ತಿಳಿದಿರುವ ಈಗಿನ ಯುವಪೀಳಿಗೆಗೆ ಹಿರಿಯ ನಾಗರಿಕರನ್ನು ಇತ್ತೀಚಿನ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಮಾತನಾಡಿಸುವ ವರೇ ಇರುವುದಿಲ್ಲದುದರಿಂದ ಅವರು ಮಾತನ್ನೇ ಮರೆತಂತಾಗಿ ಮಾನಸಿಕ ವಾಗಿ ಕುಗ್ಗಿ ಮರೆವಿನ ಕಾಯಿಲೆಗೆ ತುತ್ತಾಗುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಎಂಬ ಎಚ್ಚರಿಕೆ ಯನ್ನೂ ರವಾನಿಸಲು ಲೇಖಕಿ ಇಲ್ಲಿ ಮರೆಯುವುದಿಲ್ಲ.ಇಂಥ ಕೆಲವನ್ನು 
ಹೇಳುವುದಕ್ಕಿಂತ ಓದಿ ಅನುಭವಿಸಿ ದರೇ ಚೆನ್ನ!ಏಕೆಂದರೆ ಜೀವನವೆಂದರೇನೇ ಅನುಭವಗಳು
ತುಂಬಿದ ಕಣಜ...ಸ್ಥಿತ್ಯಂತರಗಳು ಬದುಕಿನ ಅನಿವಾರ್ಯ ಭಾಗ. ಈಗಂತೂ ಅದರ ವೇಗ ಕಲ್ಪನೆಗೂ ನಿಲುಕದ್ದು.ತಮ್ಮ ಅರಿವಿಗೆ ಹೊಸದಾದ ವಿಷಯಗಳಲ್ಲಿ ಹಿರಿಯರೂ ತಾವೇ ಸೋತು ತಲೆಬಾಗಿ ಮಕ್ಕಳ ಮಾತಿಗೆ ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳಲೇಬೇಕು ಎನ್ನುವ ಅವರು ಅದು ಅವಶ್ಯವಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ, ಸಧ್ಯದ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಬುದ್ಧಿವಂತಿಕೆಯೂ ಹೌದು ಎನ್ನುವ ನಿಲುವನ್ನು ತಾಳುತ್ತಾರೆ.
      
        
‌          ಇಂದು ಹೀಗೆ ತಮ್ಮಂಥವರನ್ನೂ ಮೊದಲ್ಗೊಂಡು ಬಹುಜನರ ಸಮಸ್ಯೆ. ಬದುಕಿನ‌ ಧಾವಂತದಲ್ಲಿ ಗೊತ್ತಿದ್ದೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದೆಯೋ ಸುತ್ತಲೂ ಜನರಿದ್ದೂ ಒಂಟಿಯಾಗುವ ನಮಗೆ ಬೇಡದ ಭಾವಗಳು ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ದಟ್ಟವಾಗಿ ಮೋಡಗಟ್ಟುತ್ತಾ ಹೋಗುತ್ತವೆ. ತನ್ನ ಯೋಗ್ಯತೆ ಮೀರಿ ಸಾಂದ್ರತೆ ಹೆಚ್ಚಾದಾಗ ಹೊರಬಂದು ಸುರಿದು ಬರಿದಾಗಲು ತಹತಹಿಸುತ್ತವೆ. ಆ ಗಳಿಗೆಗೊಂದು ಜೊತೆ ಕಿವಿ ಬೇಕು. ಇಡಲು ಹೆಗಲು ಬೇಕು. ಒಂದಿಷ್ಟು ಆರ್ದ್ರ ಹೃದಯದ ಸಿಂಚನ ಬೇಕು ಎನ್ನುವ ಅವರ ಮಾತು ಎಲ್ಲರೂ ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುವ ಸತ್ಯ. 
    ‌‌    ಈ ಬದುಕು ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಏನನ್ನೋ ಕೊಡುತ್ತದಾದರೂ ಏನೋ ಒಂದನ್ನು ಕಸಿದುಕೊಂಡೇ ಕೊಡುತ್ತದೆ. ಏಕೆಂದರೆ ಬದುಕೆಂದರೆ ಹೋಟೆಲ್ ಟೇಬಲ್ ಅಲ್ಲವಲ್ಲ, ಯಾರನ್ನೋ ಕೈ ಮಾಡಿ ಕರೆದು Instant orders ಕೊಟ್ಟು ಇಲ್ಲಿ ಏನನ್ನೂ ಪಡೆಯಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ... ಅದೊಂದು ಸದಾ ಹರಿವ ನದಿಯ ರೀತಿ. ಒಮ್ಮೆ ಗತಿ ಪಡೆದುಕೊಂಡರಾ ಯಿತು. ತನ್ನ ಮರ್ಜಿಯ ಮೇಲೆ ತನ್ನದೇ ಆದ ವೇಗದಲ್ಲಿ, ತನ್ನದೇ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಹರಿಯುತ್ತಿರುತ್ತದೆ,'ಥೇಟ್ ಹಾಯಿ ದೋಣಿಯ'ದೇ ತರಹ.. ಇಂಥ ಪಯಣದ ನಡುವೆಯೇ ಜೀವನದ ಪಾಠಗಳೂ ಸಿಗುತ್ತವೆ. ಎಲ್ಲದಕ್ಕೂ ಮೈಯೊಡ್ಡಿ ಈಸಬೇಕು... ಎಂಬ ತಮ್ಮ ಅನಿಸಿಕೆಯನ್ನು ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸುವದಕ್ಕೆ
ಈ ಸಂಗ್ರಹದಲ್ಲಿ ಅನೇಕ ಲೇಖನಗಳಿವೆ.ಹೀಗೆ ಹಲವು
ವಿಭಿನ್ನ  ನೆನಪುಗಳನ್ನೊಳಗೊಂಡ ಹೊತ್ತಿಗೆಗೆ ಮುನ್ನುಡಿ ಬರೆಯಲು ಖುಶಿ ಎನ್ನಿಸಿತು. ಧನ್ಯವಾದಗಳು ಕೃಷ್ಣಾ ಅವರೆ. ಇಂಥ ಅನೇಕ ಸುಂದರ ಅನುಭವಗಳನ್ನು ಹೊತ್ತ ಇನ್ನೂ ಅನೇಕ ಅನುಭವಗಳ ಸಂಚಿಯೇ
ಮುಂದೆಯೂ ಓದುಗರೆದುರು ಬಿಚ್ಚಲಿ ಎಂಬ ಹಾರೈಕೆಯೊಂದಿಗೆ, ನಿಮ್ಮೆಲ್ಲರ ವಿಶ್ವಾಸಿ,                        
ಮಾಲತಿ ಮುದಕವಿ
ಧಾರವಾಡ- ೭...

*O𝐥𝐝 𝐚𝐧𝐝 𝐘𝐨𝐮𝐧𝐠*: *𝐖𝐡𝐞𝐧 𝐈 𝐰𝐚𝐬 𝐘𝐎𝐔𝐍𝐆, 𝐈 𝐟𝐨𝐮𝐧𝐝 𝐢𝐭 𝐃𝐈𝐅𝐅𝐈𝐂𝐔𝐋𝐓 𝐭𝐨 𝐖𝐀𝐊𝐄 𝐔𝐏. 𝐖𝐡𝐞𝐧 𝐈 𝐚𝐦 𝐎𝐋𝐃...