‌ಇವರಲ್ಲಿ ಯಾರೊಬ್ಬರೂ ಚಿಕ್ಕ ಮಗು ವಲ್ಲ.ಕೊನೆಯವನಿಗೂ  ಡಿಸೆಂಬರ್ ಕ್ಕೆ 

ಹದಿನೆಂಟು ಆಗುತ್ತದೆ..ಆದರೆ ಇವರನ್ನು

ಬಿಟ್ಟು ಉಳಿದ ನಾವೆಲ್ಲ ತುಂಬಾನೇ ದೊಡ್ಡವರು.ಆ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಅವರು ಮಕ್ಕಳು...ಹಾಗೂ ಇಂದು ಮಕ್ಕಳ-ದಿನಾಚರಣೆ...ಹಾಗೆಂದು ಅವರ ಸಣ್ಣವರಿದ್ದಾಗಿನ ಈ ಫೋಟೋಗಳು...

Happy ' children's day Guys...

Exam schedule... PU-/ 2

Pranjal's Exam schedule..

Board exam schedule:

20-Feb - Physics

28-Feb - Chemistry

9-Mar - Maths

12-Mar - English

24-Mar - AI

Narayana Naragunda...

Shri Lakshmi Venkatesh Prasanna

Shri Banashankri Prasanna

Name: Abhilash Naragund

Father: Narayan Naragund, Retd LIC Officer, +91 9449021151

Mother: Revati Naragund, Housewife, +91 7892112995

Original place: Bagalkot

Current place: The Infiniti  Uttarhalli main road Bangalore 560061

Sibling: Elder sister- Anupama Naragund, IT Software Engineer, Married, settled in Bangalore

Gotra: Bharadwaj, Vaishnava, Uttaradhi Muth

Nakshatra: Swati

Rashi: Tula

Gana: Deva

DOB: 6.1.1994

7.30 pm at Vijaypur( Bijapur,North karnataka)

Height: 5.11

Education Qualification:MS- Mechatronics (Siegen University, Germany) 

Work: Alstom Signal GmbH, Mannheim, Germany

German Driving Licence Holder

No smoking or drinking habits

Smt. Veena Nayak 

Flat no 402, 4th floor 

Presidency Crown Court Apts,

C.G.Kamath Road,

Karagalapady,

Mangalore 575003

Mobile: 7760774037

ಬಾಲ್ಕನಿಯಿಂದ...೪.       

    ‌

   ‌  ನನಗೆ ಮೊದಲಿನಿಂದಲೂ ದೊಡ್ಡ ದೊಡ್ಡ ಆಶೆಗಳಿಲ್ಲ. ಹುಚ್ಚು ಮಹಾತ್ವಾ ಕಾಂಕ್ಷಿಯಲ್ಲ.ಹತ್ತಾರು ಜನರಿದ್ದ ಬಡ ಕುಟುಂಬದಲ್ಲಿ ಬೆಳೆದ ಕಾರಣವೋ ಏನೋ ಒಂದು ಚಿಕ್ಕ ಮನೆ/ ಕುಮದ್ವತಿ ನದಿ/ ಊರ ಹೊರಗೊಂದು ಶಾಲೆ/ದೊಡ್ಡದಾದ ಕುಟುಂಬ/ ಊರತುಂಬ ಸ್ನೇಹಿತರು ಇದು ನಮ್ಮ ಬದುಕು. SSLC ನಂತರ ಮೂರು ವರ್ಷ ಕಾದು ೧೯ವರ್ಷಕ್ಕೆ ಧಾರವಾಡಕ್ಕೆ ಬಂದಮೇಲೆ degree ಅಂತ ಸಿಕ್ಕದ್ದು.ಆದರೆ  ನಲವತ್ತು ವರ್ಷಗಳಿಗೂ ಮಿಕ್ಕಿ ಬಾಡಿಗೆ 

ಯವರೊಂದಿಗೆ ಒಂದೇ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಕಳೆದ ಬದುಕು ನನಗೆ ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾಲಯ ದ ಅನುಭವ ಕೊಟ್ಟಿತು. ಸಹನೆ/ಸಹಕಾರ/ಕಷ್ಟಗಳನ್ನು ಕೊಟ್ಟಷ್ಟೇ ಅಪರೂಪದ  ಸವಿ ನೆನಪುಗಳನ್ನು ಮಡಿಲು ತುಂಬಿತು. ಮೂರು ಪುಸ್ತಕಗಳನ್ನು ಬರೆದರೂ ಇನ್ನೂ ಅರ್ಧ ಆಗಿಲ್ಲ ಎಂಬ ಭಾವ.ಒಡಹುಟ್ಟಿದವರು  /ಸ್ನೇಹಿತರ ಅಭಯ ಹಸ್ತವಿದೆ.ಮಕ್ಕಳು ಚನ್ನಾಗಿ ನೆಲೆಗೊಂಡಿದ್ದಾರೆ.ಆಗಾಗ ಎದುರಾಗುವ ಕಷ್ಟಗಳನ್ನು ಎದುರಿಸುವ ತಾಕತ್ತು ಬಂದಿದೆ...ಸಧ್ಯಕ್ಕೆ ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ಚಿಕ್ಕ ಪುಟ್ಟ ಖುಶಿಯ ಅನ್ವೇಷಣೆಯಲ್ಲಿ ದ್ದು ಪ್ರತಿಯೊಂದನ್ನೂ ಇಡಿಯಾಗಿ ಸಂಭ್ರಮಿಸುವ ನಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಪ್ರಯತ್ನ ಅಷ್ಟೇ...ಬದುಕು ಉಳಿದದ್ದಾದರೂ ಇನ್ನೆಷ್ಟು???

      ‌‌‌‌     ಪ್ರತಿದಿನದ ಸುದ್ದಿ/ ಸಮಾಚಾರ ಗಳನ್ನು ನೋಡಿದರೆ/ಓದಿದರೆ ಪ್ರತಿ ಕ್ಷಣವೂ/ಪ್ರತಿ ದಿನವೂ ನಮಗೆಲ್ಲ ಹೊಸ ಹುಟ್ಟೇ!!!

 

ಏಕೆ?

ಬದುಕಿನ ಈ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ನಾವು

ಏಕಿಷ್ಟು ಅಸಹಾಯಕರಾಗಿದ್ದೇವೆ? ಒಬ್ಬರಿಗೊಬ್ಬರು ದೂರವಾಗುವಷ್ಟು

ಹತ್ತಿರವಾಗಿದ್ದೇವೆ?

"ನಮಗಾವ ಸಂತಸವೂ ಇಲ್ಲ-"

ಎನ್ನುವಂತೇನೂ ಇಲ್ಲ...

ಆದರೆ ಈ  'ಬದುಕು

ನಿಜವಾದ ಬದುಕೇ ಅಲ್ಲ'-

ಅನಿಸುವುದಾದರೂ ಏಕೆ?

ಯಾಕಾಗಿ ಬದುಕಿನ ನಿರ್ಧಾರಗಳನ್ನು

ನಾವು ಒಪ್ಪುತ್ತಲೇ ಹೋಗುತ್ತೇವೆ???

ಒಬ್ಬರಿಗೊಬ್ಬರು ದೂರವಾಗುವಷ್ಟು

ಹತ್ತಿರವಾಗಿ ಬಿಡುತ್ತೇವೆ?

ನಿನ್ನನ್ನು ಪಡೆದುಕೊಂಡ ಮೇಲೂ

ಕಳೆದುಕೊಂಡ ಭಾವವೇಕೆ?

ನಾನು ಪ್ರೀತಿಗಾಗಿ ಅತ್ತರೆ

ಪ್ರೀತಿ ನನಗಾಗಿ ಅಳುವುದೇಕೆ?

ಕಣ್ರೆಪ್ಪೆಗಳ ಅಂಚಿನಿಂದ

ಕನಸುಗಳು ಜಾರಿ ಚೂರುಚೂರಾದದ್ದಾದರೂ ಏಕೆ?

ಒಬ್ಬರಿಗೊಬ್ಬರು ದೂರಾಗುವಷ್ಟು

ಹತ್ತಿರವಾದದ್ದಾದರೂ ಏಕೆ???

ಚೈತ್ರಗೌರಿ ತುಂಬ ಸ್ನೇಹಪರಳು..

ಚೈತ್ರ ಗೌರಿ ತುಂಬಾ ಸ್ನೇಹಪರಳು... ಶ್ರಾವಣದ ಗೌರಿಗಿದ್ದಂತೆ ಅತಿ ಮಡಿಯ ಭಾವನೆಗಳಿಲ್ಲ...ಜನಪರ.. ಬೇಕಾದಷ್ಟು ಜನ ಸೇರಬಹುದು. ಹಾಡು- ಹಸೆ- ಆಟ- ನೋಟಗಳ ಸಂಭ್ರಮ ಸಾಕೆನಿಸು ವಷ್ಟು... ಸೇರಿದವರು ಬಯಸಿದಷ್ಟು...

             ‌‌ಇದೆಲ್ಲ ನಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲೂ

ಆಗಲೇಬೇಕು.ಬೆಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿಯಂತೂ ಮೂವತ್ತಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಜನ ಸೇರಿ

ಒಂದು ಸಾಂಸ್ಕ್ರತಿಕ ‌ಮೇಳವೇ ಅನ್ನುವಂತೆ ಆಗುತ್ತಿತ್ತು.

   ‌‌‌ ‌           ಅಮೇರಿಕಾದಲ್ಲಿಯೂ ವೈಜೂಳ ಗೆಳತಿಯರ ಗುಂಪಿದೆ.ಯಾರ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಏನೇ ಇರಲಿ ಎಲ್ಲರಿಗೂ

ಔತಣ- ಉಪಚಾರ- ಹಾಡು- ಹಸೆ

ಇತ್ಯಾದಿ.ಈ ಸಲ ಗೌರಿ ಹಬ್ಬ working day ಬಂದದ್ದರಿಂದ ತದಿಗೆಗೆ ಮನೆಯ/ ಕೌಟುಂಬಿಕವಾಗಿ, ವಾರದ ಕೊನೆಗೆ ಸಾಂಘಿಕ ಆಚರಣೆಗಳಾದವು...

     ‌‌    ಇಂದು ಇದೀಗ ಅದರದೊಂದು

ಝಲಕ್...