ಮತ್ತದೇ ಸಂಜೆ...ಮತ್ತದೇ ಬೇಸರ...

     

    ನಿನ್ನೆ ಸ್ವಲ್ಪು ಬೇಗ ಮಲಗಿದ್ದೆ.ರಾತ್ರಿ

ನಿದ್ರೆಯೂ ಚನ್ನಾಗಿ ಬಂದು ಬೇಗ ಎಚ್ಚರವಾಯ್ತು..ನಿನ್ನಿನ ಮಳೆ/ ಥಂಡಿಯಿಂದಾಗಿ ಹೊರಗೂ ಬೀಳುವಂತಿ ರಲಿಲ್ಲ...ಮಕ್ಕಳಿಗೆ  ರವಿವಾರ ಅಂದರೆ

ಆರಾಮದ ದಿನ- ಯಾವುದೇ ಮೀಟರ್

ಇಲ್ಲದ ದಿನಚರಿ...

                ಅರ್ಧ ಕಪ್ ಕಾಫೀ ಕುಡಿದು/ ಕೆಲವು 'ದಿನದ exercises'- ಮಾಡಿ / morning ಸಂದೇಶ ಕಳಿಸಿದವರಿಗೆ

ಉತ್ತರಿಸಿ ನೋಡಿದರೆ ಒಂದು ಗಂಟೆಯೂ

ಕಳೆದಿಲ್ಲ.ಓದುವ ಆಸಕ್ತಿ ಕಡಿಮೆಯಾಗಿದೆ,

ಓದಿದ್ದು ತಲೆಗೆ ಹೋಗುವುದಿಲ್ಲ/ ಹೋದರೂ ಹೆಚ್ಚು ಕಾಲ ನಿಲ್ಲವುದಿಲ್ಲ ಎಂಬ ಕಾರಣಕ್ಕಿರಬಹುದು...TV. ಯಲ್ಲಿ

ಸಂದರ್ಶನಗಳು/ ಆರೋಗ್ಯ ಸಲಹೆಗಳು / ಹಳೆಯ ಸಿನೆಮಾ ಸಂಗೀತ ಅಂತ ಸ್ವಲ್ಪು

ಸಮಯ ಹೋದೀತು...ಒಬ್ಬಳೇ ಎಲ್ಲಿಗಾದರೂ ಹೋಗುವುದು ಅಸಾಧ್ಯದ

ಮಾತು- ಅದೂ ಬೆಂಗಳೂರಲ್ಲಿ...

               ಸ್ವಭಾವತಃ ನಾನು Negative

Thinking ನವಳಲ್ಲ...ಏನೇ ನಡೆಯಲಿ

ಕೆಲ ಹೊತ್ತಿಗೇನೇ ಸುಧಾರಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ.

ಆದರೂ ಖಾಲಿ ಇದ್ದರೆ ಮನಸ್ಸು ದೆವ್ವದ ಕಾರಖಾನೆ- ಬೇಡದ ವಿಷಯಗಳೇ ನೆನಪಿಗೆ ಬಂದು ಮನಸ್ಸು ಮುದುಡುತ್ತದೆ

...ಮೈ ಜಡವಾಗುತ್ತದೆ.ಏನು ಮಾಡಲೂ

ಹಿಂದೇಟು...ಮತ್ತೆ ಬಾಲ್ಕನಿಗೆ ಬಂದು/ recliner open ಮಾಡಿ/ಕಾಲುಗಳನ್ನು

ಚಾಚಿ ಎದುರಿಗೆ ಕಾಣುವ ಮೂರು ದಾರಿಗಳಲ್ಲಿ ಕಳೆದು ಹೋಗುತ್ತೇನೆ... ಒಬ್ಬಿಬ್ಬರ ಫೋನು ಬಂದರೆ ಉತ್ತರಿಸುತ್ತೇನೆ...

 ‌‌               ಮತ್ತೆ....ಮತ್ತೆ...ಬೇರೇನು ಮಾಡಬಹುದು ಎಂದು ಯೋಚಿಸುತ್ತೇನೆ.

ಇದು ಬದುಕಿನ ಬಗೆಗಿನ ತಕರಾರು ಖಂಡಿತ ಅಲ್ಲ..ಮುಪ್ಪನ್ನು ನನಗೂ/ ಇತರರಿಗೂ ಸಹ್ಯವಾಗುವಂತೆ ಹೇಗೆ ಕಳೆದು ನಿರ್ಗಮಿಸಬಹುದು ಎಂಬುದರ

Loud thinking...