ನನ್ನೊಳಗಿನ ನೀನು...

ಗಾಳಿಯಲಿಂದು

ನಿನ್ನ ದನಿ ಕೇಳಿದಂತನಿಸಿ

ನೋಡಲೆಂದು ಮುಖ ತಿರುಗಿತ್ತು...

ಗಾಳಿಯ ಬಿಸುಪೆನ್ನ

ಮುದ್ದಿಸಿತು--

ನಿಂತಲ್ಲೇ ಮಾತೇ ಮರೆತು ಹೋಗಿತ್ತು...

ಆಗಸವೇರಿ ಬಂದ 

ಸೂರ್ಯಕಿರಣಗಳಲ್ಲಿ

ನಿನ್ನದೇ ಸ್ಪರ್ಶ ಸುಖವಿತ್ತು...

ನಿನ್ನಾಲಿಂಗನಕೆ ಕಾದು

ಕಣ್ಮುಚ್ಚಿ ನಿಂತೆ--

ಅರೆಕ್ಷಣ, ನನ್ನೆದೆಬಡಿತ ಗಡಿಮೀರಿತ್ತು...

ಕಿಟಕಿಯಂಚಿನ ಗಾಜಿನಲಿ

ನಿನ್ನ ಚಲುವ ಮೊಗವ ಕಂಡೆ,

ಹೊರಗೆ ಮಳೆ ಹನಿಯುತಿತ್ತು...

ಬಿದ್ದ ಪ್ರತಿ ಹನಿಯಲ್ಲಿಯೂ

ನನಗೆ ನಿನ್ನದೇ ಮಧುರ 

ಹೆಸರು ಕೇಳುತಿತ್ತು...

ನಿನ್ನ ನೆನಪುಗಳನೆತ್ತಿ-

ಎನ್ನ ಎದೆಗವಚಿ ಹಿಡಿದೆ,

ಬದುಕು ಪರಿಪೂರ್ಣವೆನಿಸಿತ್ತು...

ನೀನಿಲ್ಲದಿದ್ದರೇನಂತೆ?

ನೀನೆಂದಿಗೂ ನನ್ನದೇ  

ಇನ್ನರ್ಧ ಭಾಗವೆನಿಸಿತ್ತು...

ಆಗಸದ ಅಂಗಳದಿ,

ಸೂರ್ಯ ಹುಟ್ಟುವವರೆಗೂ-

ಭೂಮಿಯ ಮೇಲೆ ಗಾಳಿ 

ಬೀಸುವ ವರೆಗೂ-

ಮಳೆಯಿಂದ‌ ಇಳೆ ತೋಯುವವರೆಗೂ-

"ನೀನು ನನ್ನಳಗೇನೇ"-

ಎಂಬುದು ನನ್ನ ಹೃದಯಕ್ಕೆ ಅರಿವಾಯ್ತು...