ಹೀಗೊಂದು ಸಿನೆಮಾ ಶೂಟಿಂಗ್ ಕಥೆ .         

  ‌‌‌‌          ೧೯೭೦-೮೦ ರ ದಶಕ. ನಮ್ಮನೆಯಲ್ಲೊಂದು ಸಿನೆಮಾ ಶೂಟಿಂಗ್ ಆಗಿತ್ತು.ಹೆಸರು ' ಕಿತಾಪತಿ'.

ಗಿರೀಶ ಕಾರ್ನಾಡ್/ ವೈಜಯಂತಿ ಕಾಶಿ/ ಡಾ, ಗೋವಿಂದ ಮಣ್ಣೂರ್/ ಶಫಿ ಇನಾಮದಾರ್ ಮುಂತಾದವರು ಪಾತ್ರವರ್ಗದಲ್ಲಿ. ಸಂಪೂರ್ಣ ಕಥೆ ನೆನಪಿಲ್ಲ.ಅದರ ಬಹುಭಾಗ ಒಂದು ಚಾಳ್ನಲ್ಲಿ ಚಿತ್ರೀಕರಣವಾಗಬೇಕಿತ್ತು.

ನಮ್ಮದು ಅಂಥದೇ ಒಂದು ಚಾಳಿದ್ದು/ನನ್ನವರಿಗೆ ಅತಿಯಾದ ನಾಟಕ- ಸಿನೆಮಾದ ಹುಚ್ಚು ಇದ್ದ ಕಾರಣಕ್ಕಾಗಿ ಅದೇ ಆರು ಮನೆಗಳುಳ್ಳ ಚಾಳು ಚಿತ್ರೀಕರಣಕ್ಕೆ ಆಯ್ಕೆಯಾಗಿತ್ತು. ಅದರಲ್ಲಿ ಒಂದು ಹೆರಿಗೆಯ ಹಾಗೂ ಮಗುವನ್ನು ತೊಟ್ಟಲಿಗೆ ಹಾಕುವ,

/ಹೀಗೆ ಮನೆಯ/ ಚಾಳಿನ ದೃಶ್ಯಗಳಿಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ದೃಶ್ಯಗಳಿಗೆ ಸುತ್ತಮುತ್ತ ಲಿನ ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳನ್ನೇ ಆಯ್ದುಕೊಂಡು ಖರ್ಚು ಉಳಿಸುವ ಯೋಜನೆಯೂ ನಡೆದಿತ್ತು.ಅತ್ಯಂತ ಉತ್ಸಾಹಿ ಮಹಿಳೆ ಯರು ನಾಮುಂದು/ ತಾ ಮುಂದು ಎಂದು ಸ್ವಂತ ಇಚ್ಛೆಯಿಂದ ಮುಂದೆ ಬಂದವರಿಗೆ ಅವಕಾಶ‌ ಸಿಗುತ್ತಿತ್ತು.ನಮ್ಮ ಚಿಕ್ಕಮ್ಮ ಹುರುಪಿನ ಗಣಿ, ಅವಳದು ತೀರದ ಉತ್ಸಾಹ. ಎಲ್ಲಕ್ಕಿಂತಲೂ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಸಹೃದಯಿ.ಅವಳೂ ಅದರ ಕೆಲ ದೃಶ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಭಾಗವಹಿಸಿ ಶೂಟಿಂಗ್ ಸಮೃದ್ಧಗೊಳಿಸಿದಳು. ನಾನು ,ನನ್ನ ಇಬ್ಬರು ಹೆಣ್ಮಕ್ಕಳು, ನನ್ನ ಯಜಮಾನರು ಎಲ್ಲರೂ ಇದ್ದುದು

ಅವಳಿಗೆ ಧೈರ್ಯ ಕೊಟ್ಟಿತ್ತು.ಅದು ಹೇಗೋ ಈ ಸುದ್ದಿ ನನ್ನ ಮೌಶಿಯ ಗಂಡನಿಗೆ ತಿಳಿದದ್ದೇ ತಡ, ಮನೆಯಲ್ಲಿ

ವಾದ, ವಿವಾದ, ಗಲಾಟೆ, ಕೂಗಾಟಗಳು ಸುರುವಾದವು.ದೃಶ್ಯಗಳು ತೊಟ್ಟಿಲ ಸಮಾರಂಭಕ್ಕೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ್ದು ಅವಳ ಜೊತೆ ಹತ್ತಾರು ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳು ಭಾಗವಹಿಸಿದ್ದರು.ಅದೊಂದು ತೊಟ್ಟಿಲು ಹಾಗೂ ಮಗುವಿನ ನಾಮಕರಣದ ದೃಶ್ಯ ಮಾತ್ರ. ಬಿಡಿಯಾಗಿ ನೋಡಿದರೆ ಸಿನೆಮಾಕ್ಕೆ

ಸಂಬಂಧಿಸಿದ್ದು ಎಂದು ಆಣೆ ಮಾಡಿ ಹೇಳಬೇಕು.ಇದೆಲ್ಲ ಬಿಡಿಸಿ ಹೇಳಿದರೂ

ನಮ್ಮ ಕಾಕಾ convince ಆಗಲೇಯಿಲ್ಲ

ಯಾರೋ ಅವರಿಗೆ ಸಿನೇಮಾ poster

ಗಳನ್ನು ಕಸದ ತೊಟ್ಟಿಯ ಮೇಲೆ/ ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಗೋಡೆಗಳ ಮೇಲೆ/ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಶೌಚಾಲಯಗಳ ಮೇಲೆ/ magazines ಪುಟಗಳಲ್ಲಿ ಹಾಕುತ್ತಾರೆ

ಎಂದು ಹೇಳಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದರು.ಶೂಟಿಂಗನ್ನೂ

ನೋಡದ ಅವರಿಗೆ ಏನೇನೋ ಊಹೆಗಳಿಂದ ಮನೆತನದ ಮರ್ಯಾದೆ ಹರಾಜಿಗೆ ಬಿದ್ದಷ್ಟೇ ಆಘಾತ. ಕೊನೆಗೆ ನಮ್ಮನೆಯವರು " posters ಎಲ್ಲರವೂ ಮಾಡುವದಿಲ್ಲ, ಮುಖ್ಯ ದೃಶ್ಯಗಳದ್ದು ಮಾತ್ರ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ, ನಾವು ಮಾಡಿದ ದೃಶ್ಯಕ್ಕೆ Publicity ಬೇಕಿಲ್ಲ ,ಅದು ಅಂಥ ಮುಖ್ಯ ಸೀನಲ್ಲ ಎಂದೆಲ್ಲ ಒಂದು ತಾಸು ತಿಳಿ ಹೇಳಿ,

" ಹಾಗೇನೇ ಅದರೂ ನಾನೇ ಜವಾಬ್ದಾರ "- ಎಂದು ಹೇಳಿದ ಮೇಲೆ ಮಳೆಯ ಹನಿಗಳು ನಿಂತವು.ಆದರೆ ಮರದ ಹನಿಗಳು ಮಾತ್ರ ಎಷ್ಟೋ ದಿನಗಳವರೆಗೆ ನಿಲ್ಲಲಿಲ್ಲ.ಆಗಾಗ‌ ಸಿಡಿಯುತ್ತಲೇ ಇದ್ದವು...

                ಇದು ಆಗಿನ ಕಾಲದ ಜನರ ಬದುಕಿನ ರೀತಿ.ವೃತ್ತಿ ರಂಗಭೂಮಿ/ ಹವ್ಯಾಸಿ ರಂಗಭೂಮಿ / ಅಭಿನಯಾ ಸಕ್ತರನ್ನು ಹೊರತು ಪಡಿಸಿ ಸಮಾಜದ ಉಳಿದವರು ಸುಲಭವಾಗಿ ಸಾಮಾಜಿಕ Scrutiny ಗೆ ಸಿಕ್ಕು ಒದ್ದಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಅದೇ ಈಗ‌ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ವ್ಯಕ್ತಿ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯವಿದ್ದು ಎಲ್ಲರ ಆಯ್ಕೆಗಳಿಗೂ ಮುಕ್ತದ್ವಾರಗಳಿವೆ. ಇಂದಿನ ಪ್ರಸಾರ/ ಪ್ರಚಾರಗಳಲ್ಲಿ ಅದು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಗೋಚರವಾಗುತ್ತದೆ. ಇಲ್ಲಿ ಯಾವುದೂ ಪ್ರಶ್ನಾರ್ಹವಲ್ಲ. ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ, ಯಾರದೇ ಯಾವುದೇ ಕ್ರಮವನ್ನು ಬೇರೆಯವರು ಪ್ರಶ್ನಿಸಲಾರರು/ ಪ್ರಶ್ನಿಸಲಾಗದು. ನಾವೇ ಸ್ವತಃ ಸಿನೆಮಾಗಳ/ ನಾಟಕದ ಅಥವಾ ಸಾಹಿತ್ಯ ಕ್ರೇತ್ರದ ದಿಗ್ಗಜರ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿ ನಿಂತು ಸಂಭ್ರಮಿಸುವ ಪರಿ ಯಾರಿಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ?ಅವರೊಂದಿಗೆ ನಿಂತುಕೊಂಡು ಫೋಟೋ ತೆಗೆಸಿಕೊಂಡು ನಾವೇ celebrities ಆದಂತೆ ಹಿಗ್ಗುವುದಿಲ್ಲ...ಎಂದೋ ಒಮ್ಮೆ ತೆಗೆಸಿಕೊಂಡ ಫೋಟೋಗಳನ್ನು

ಪದೇ  ಪದೇ ನೆಪಿಸಿಕೊಂಡು ಇಂದೇ ನಡೆದಂತೆ ಭ್ರಮೆಗೆ ಜಾರುವುದಿಲ್ಲ??

  ‌

          ಒಂದು ವಯಸ್ಸಾಗಿ ಮೊದಲಿನ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳನ್ನು ಮಾಡಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದಾದಾಗ 

" ಕೂದಲುದುರಿದವಳು  ಹಳೆಯ  'ತುರುಬನ್ನು' ಸದಾ ನೆನೆಯುವಂತೆ 

ನೆನೆಯುವದಿಲ್ಲ!!??