ನಾನೇಕೆ ಬರೆಯುತ್ತೇನೆ?

ಹೀಗೆಂದು ನನ್ನನ್ನು ನಾನು

ಹಲವು ಬಾರಿ ಕೇಳಿಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆ... 

ಕೆಲವೊಂದು ಉತ್ತರಗಳನ್ನು

ಹೊತ್ತಿಗಿರಲೆಂದು ಸಾಕಿಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆ...

ಅವು ಸಮರ್ಪಕವಾ?- ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ,

ಆದರೂ ಬರೆಯುವದೇನೂ ಬಿಟ್ಟಿಲ್ಲ...

ಬರೆದಿದ್ದೇನೆ...ಬರೆಯುತ್ತಿದ್ದೇನೆ...

ಎಲ್ಲರೂ ಬರೆಯುತ್ತಿಲ್ಲವೇ?

ಎಂಬುದು ನನ್ನ ವಾದ...

ನಾನೇಕಾಗಬೇಕು ಅಪವಾದ?

ಹೇಗೆ ಬರೆಯುತ್ತೇನೆ?

ಪರವಾಗಿಲ್ಲವಾ?  

ಮುಂದುವರಿಸಬಹುದಾ?

ಆಗಾಗ ಆಗಿದೆ ಸ್ವಯಂ ಅವಲೋಕನ-

ಆಗೆಲ್ಲ, ಸಮರ್ಥಿಕೊಂಡದ್ದಿದೆ ನನ್ನನ್ನ...

ಇತರರು ಓದಿದರೆ/ ಲೈಕಿಸಿದರೆ/ 

/ ಕಾಮೆಂಟಿಸಿದರೆ ಖುಶಿ-

ಹಾಗಿಲ್ಲವಾ?-ಕಿಂಚಿತ್ತೂ ಇಲ್ಲ ತಲೆಬಿಸಿ...

ಪ್ರಕಟಣೆಗೆ/ ಪ್ರಶಸ್ತಿಗೆ/ ಪ್ರಶಂಸೆಗೆ ಬೇಕಷ್ಟು ಅರ್ಹರಿದ್ದಾರೆ,

ಅವರಿಗಿರಲಿ ಅದರ ಚಿಂತೆ,

ನನ್ನದು ಬರಿ 'ಬದುಕಿನ ಅಂತೆ- ಕಂತೆ.'

ಹರಳುಗಟ್ಟಿದ ಭಾವಗಳು ಕರಗಬೇಕು,

ತಪ್ಪಾಗಿದ್ದರೆ ಕಿಂಚಿತ್ತಾದರೂ ಕೊರಗಬೇಕು...

ಮನಸ್ಸಿನ ಕಾರ್ಮೋಡಗಳು ಮಳೆ ಸುರಿಸಿ ಲಘುವಾಗಬೇಕು...

ಇತರರ ಅನುಭವ- ಅನುಭಾವಗಳು

ಗುರುವಾಗಬೇಕು...

ಬದುಕಿನ ಪದರುಗಳ ಬಿಡಿಸಿ 

ಬಯಲಾಗಬೇಕು-ಇಂಥವೇ  ಹಳವಂಡಗಳು...

ಮಹಾಭಾರತದ ಹದಿನೆಂಟು 

ಪರ್ವ- ಕಾಂಡಗಳು....

ನಾವು ಅಂದುಕೊಂಡದ್ದೆಲ್ಲ ಬರವಣಿಗೆಯಿಂದಲೇ ಆಗಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲ...

ಆಗಬೇಕಾಗಿಯೂ ಇಲ್ಲ...

ಹಾಗಂತ ಬರೆಯುವದನ್ನು 

ಬಿಡಬೇಕಾದ ದರ್ದೂ ಇಲ್ಲ...

ಬರೆಯಬೇಕೆನಿಸಿತಾ-

ಬರೆದು ಬಿಡಬೇಕು...

ಬೇಡವಾ? ತಲೆ ಕೊಡವಿ 

ಎದ್ದು ನಡೆದು ಬಿಡಬೇಕು...

ಅಷ್ಟೇಯಾ...