ಮೈ ಔರ್ ಮೇರೀ ತನಹಾಯೀ...

ನನ್ನ ದುಃಖ ಸದಾ ನನ್ನ ಸಂಗಾತಿ...

ನಾನದನ್ನು ಪೊರೆಯುತ್ತೇನೆ...

ಅದನ್ನು ಚಿಕ್ಕದಾಗಿಸುತ್ತೇನೆ,

ಕಷ್ಟಪಟ್ಟಾದರೂ ನಿಭಾಯಿಸುತ್ತೇನೆ.

ಆದರೆ-

ಅದನ್ನು ತಡೆಯುವದಿಲ್ಲ, 

ಇದ್ದರಿರಲಿ ಎಂದು ಅಲಕ್ಷಿಸುವದಿಲ್ಲ,

ಅದು ಸಂಪೂರ್ಣ 'ಸುರಿ'ದು ಹೋಗಿ

ಬರಿದಾಗುವವರೆಗೂ ಕಾಯುತ್ತೇನೆ...

ನಂತರ ನಿಧಾನವಾಗಿ ಎದ್ದು 

ನಮ್ಮ ದಿನದ ಪಾಡು ನಾವು ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇವೆ...

ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಮುದ್ದಿಸುತ್ತೇವೆ...

ಒಂದು ಓಟ ಮುಗಿಸಿ 

ಅದೇ ಬಂದಂತೆ,

ಮುಂದಿನ ' ಮಹಾ ಓಟ' ಕ್ಕೊಂದು

ತರಬೇತಿ ಪಡೆದಂತೆ...

"ನಾನು ಸದಾ ನಿನ್ನೊಡನೆಯೇ ಇರುವವ "- 

ನನ್ನ ದುಃಖ ನನ್ನ ಕಿವಿಯಲ್ಲಿ ಪಿಸುಗುಡುತ್ತದೆ...

ನಾನೇನೂ ಹೇಳುವದಿಲ್ಲ...

ತಣ್ಣೀರು ಮುಖಕ್ಕೆ ಉಗ್ಗಿ ,

ಕೆಲಸಮಯ ಇಬ್ಬರೂ

ವಿರಮಿಸುತ್ತೇವೆ...

ಒಂದು ದೊಡ್ಡದರ ಪಕ್ಕ

ಇನ್ನೊಂದು ಸಣ್ಣದು...