ಆಟೋಟ/ ಭಾಷಣಗಳಲ್ಲಿ ಮುಂದಿದ್ದ ಕಾಲವೊಂದಿತ್ತು.ಓದಿನಲ್ಲಿ ಅತಿ ಹಿಂದೆ- ಅತಿ ಮುಂದೆ ಎಂದೇನೂ ಅಲ್ಲದ so so class.ಸ್ಪರ್ಧೆಗಳಿದ್ದರೂ

ಶಾಲಾ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳ ಭಾಗವಾಗಿ...

ಮಾತ್ರ...ಇತರರನ್ನು ಸೋಲಿಸಬೇಕು ಎಂಬುದಕ್ಕಿಂತ ನಾವು ಗೆಲ್ಲಬೇಕು ಎಂಬ ಆಶೆಯೇ ಕಾರಣವಾಗುವಂಥ ಮುಗ್ಧತೆ. Neck tight competitions ಎಂಬ 

ವ್ಯಾಖ್ಯಾನ ಗೊತ್ತಿರದ‌ ಭಾಗವಹಿಸುವಿಕೆ

ಪಡೆದ ಒಂದು certificate ನ್ನೇ ನೋಬೆಲ್ prize ಎಂಬಂತೆ pose

ಕೊಟ್ಟು ಪಡೆದ ನೆನಪು...ಬಾಲ್ಯ/ ಬಾಲ್ಯದ ಆಟಗಳಷ್ಟು ಸುಂದರವಾದ ದ್ದು ಬೇರೇನಿದೆ ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ!!!ಅದೇ

ಕಾರಣಕ್ಕೆ 'ನಿನಗೇನು ಬೇಕೋ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ನನ್ನಿಂದ ತೆಗೆದು ಕೋ!

ನನ್ನ ಬಾಲ್ಯವನ್ನು ನನಗೆ ಕೊಟ್ಟುಬಿಡು

ಎಂದು ಗಜಲ್ ಕಾರರೂ ಹಾಡಿದ್ದಾರೆ...

           ಇದನ್ನೆಲ್ಲ ನೆನಪಿಸುವ ಒಂದು ಘಟನೆ ಮೊನ್ನೆ ನಡೆಯಿತು.ನಮ್ಮ ಹೊಸ ಮನೆಗೆ ಬಂದು ಮೂರು ದಿನಗಳು ಮಾತ್ರ ಆಗಿದ್ದವು.ಮನೆ ಹೊಂದಿಸುವ ಗಲಾಟೆಯಲ್ಲಿ ಹೊರಗೆ

ಇಣುಕಿ ನೋಡಲೂ ಆಗಿರಲಿಲ್ಲ.ಆ ದಿನ Annual Sports ಇದ್ದ ಬಗ್ಗೆ ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ WhatsApp ನಲ್ಲಿ ವಿವರವಾಗಿ ಸಂದೇಶವೊಂದು ಬಂದಿತು. ಅಪಾರ್ಟ್ಮೆಂಟ್ ಜನರನ್ನು ಒಂದೇ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ಭೇಟಿಯಾಗಲು ಸದವಕಾಶ ಎಂದು ಮಗಳು ಹೋಗೋಣ  ಅಂದಳು.ಒಬ್ಬರದೂ ಪರಿಚಯವಿಲ್ಲ ದೆಡೆ ಹೋಗಲು ಹಿಂಜರಿಕೆ ನನಗೆ. ' 'ಮೊದಲು' ಎಂಬುದು ಎಂದಿಗೂ ಇರು

ವುದೇ ಎಂದು ಯೋಚಿಸಿ 'ಆಯಿತು'

ಎಂದೆ...ಹೋದೆವು.ಹಿರಿಯ ನಾಗರಿಕ ರಿಗೆಂದು ಎರಡು ಆಟ...Lamon- spoon ಓಟ/ Frisbee ಎಸೆತ...

ಆಗಲೇ ಸಾಕಷ್ಟು ಜನ ಹೆಸರುಕೊಟ್ಟು ಆಗಿತ್ತು.ನಾನು ಹಿಂಜರಿಕೆಯಿಂದಲೇ

ಆಚೀಚೆ ಸುತ್ತಾಡುತ್ತಿದ್ದೆ.ನನ್ನನ್ನೂ ಕೇಳಿದರು,ಮುಂದಿನ ಬಾರಿ ಎಂದೆ... ಆಟ ಶುರುವಾದವು.Frisbee ಗೆ ಮೊದಲು ಸಂಘಟಕರು ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ

ಕೇಳಿದಾಗ ' ನಿಂತಲ್ಲೇ ಎಸೆಯುವುದು

ತಾನೇ! ಎಂಬ ಧೈರ್ಯದಿಂದ ಒಪ್ಪಿದೆ.

ನನ್ನ ಪಾಳಿ ಬಂದಾಗ ಮೈಯಲ್ಲಿ

ಬಾಲ್ಯದ ನೆನಪುಗಳು ತುಂಬಿರಬೇಕು. ಏನು ಹುರುಪು ಬಂತೋ ಕಾಣೆ. ಸುತ್ತಲಿದ್ದವರಾರೂ ಕಾಣಲಿಲ್ಲ.ನಾನು/ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಹಾರಾಡುವ ತಟ್ಟೆ/ ಮುಂದಿನ

 Track... ಒಮ್ಮೆ ದೀರ್ಘ ಉಸಿರು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಬೀಸಿ ಒಗೆದೆ.ನನ್ನದೇ

ಎಂದು ಅನುಮಾನವಾಗುವಷ್ಟು ಹಾರಿತು. ಆಗಿನ ಮಟ್ಟಿಗೆ ನನಗಾದದ್ದು ಸಂತೋಷವೋ/ಸಂಕೋಚವೋ

ತಿಳಿಯಲಿಲ್ಲ.ಸರಿದು ನಿಂತೆ.ಎರಡು rounds ಎಸೆತಗಳಾದವು.ಸಾಕಷ್ಟು

ಜನ ಭಾಗವಹಿಸಿದ್ದರು.ಸ್ವಲ್ಪು ಹೊತ್ತು

ಇದ್ದಂತೆ ಮಾಡಿ ಅದೇ ಪರಿಚಯವಾದ ಒಬ್ಬರಿಗೆ ಹೋಗುತ್ತೇನೆ ಎಂದು ಹೇಳಿ

ಹೊರಟೆ.ದೂರದಲ್ಲಿ result ತಯಾರಿ ಸುತ್ತಿದ್ದ ಸಂಘಟಿಕರಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬರು ಓಡಿ ಬಂದು," congratulations ಆಂಟಿ, ನಿಮಗೆ ಸೆಕೆಂಡ್ prize,ಇನ್ನೇನು ಬರಿ prize distribution ಉಳಿದಿದೆ,ತೆಗೆದು

ಕೊಂಡೇ ಹೋಗಿ ಅಂದಾಗ ನಾನು

' ಬೆಬ್ಬೆಬ್ಬೆ'- ಅನ್ನುವಷ್ಟು ನನಗೆ ಅಚ್ಚರಿ.

ಮುಂದಿನದು ಒಂದು trophy/ ಒಂದು

ಫೋಟೋ ಅಷ್ಟೇ....

            ಘಟನೆ ಸಣ್ಣದು/ಪರಿಣಾಮ 

ದೊಡ್ಡದು.ಜನ ಹೇಗೋ ಏನೋ/ ಭೇಟಿ ಯಾವತ್ತು? ನನಗೆ ಹೊಸ ವಾತಾವರಣ ಹೊದೀತಾ? ಎಂತೆಲ್ಲ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿದ್ದ ಗೊಂದಲಗಳಿಗೆ ಅರಿವೇ ಇಲ್ಲದಂತೆ ತೆರೆ ಬಿದ್ದದ್ದು ಸಣ್ಣ ವಿಷಯ ವೇನಲ್ಲ. ಯಾರೋ ಬಂದರು.ಹೆಸರು

ಕರೆದಾಯಿತು,ಅನೇಕರು ಮುಗುಳ್ನಕ್ಕ ರು.ಕೆಲವರು ಕೈ ಕುಲುಕಿದರು...

ನನ್ನ ಹೆಸರು ಕೇಳಿ, ತಮ್ಮದನ್ನು ಹೇಳಿ 

ತಾವು ಪ್ರತಿದಿನ ಸಾಯಂಕಾಲ ಸೇರುವ

ಜಾಗ/ ವೇಳೆ ತಿಳಿಸಿ ಬರಲು ಆಹ್ವಾನಿಸಿದರು...ಗೊತ್ತೇ ಆಗದಂತೆ

ನನ್ನ ಹೋಳಿಗೆ ತುಪ್ಪದಲ್ಲಿ ಜಾರಿ ಬಿದ್ದಿತ್ತು...