ಹತ್ತರಿಂದ ಐವತ್ತು- ಹೀಗಿತ್ತು...

    ‌     

         ಆಗಿನ ನಮ್ಮ ಮನೆ Typical ಮಧ್ಯಮ ವರ್ಗದ ಮಾಧ್ವ ಮನೆ...'' ನಿಯಮಗಳು/ಕಟ್ಟಳೆಗಳು ಹೆಚ್ಚು..ಒಬ್ಬ ಮಡಿ ಅಜ್ಜಿ/ ಎಂಟು ಮಕ್ಕಳ ಅಮ್ಮ/ ಸ್ವಂತ ಶಿಸ್ತಿನ ಅಪ್ಪ- ಸಾಕಲ್ಲ...ನಾವೂ ಏನೂ ಪ್ರಶ್ನಿಸುವ ಹಾಗಿಲ್ಲ. ಏಕೆಂದರೆ

ಆಗಿನ ಮನೆಯೊಡೆಯ ಪ್ರಶ್ನಾತೀತ... ನಮ್ಮದು ಎಲ್ಲದಕ್ಕೂ ಒಂದು ' ಹೂಂ, ಆಯ್ತು'...ಅಷ್ಟೇ...

         ‌‌ ಹಬ್ಬಗಳಂಥ ವಿಶೇಷ  ಸಂದರ್ಭ ಗಳು ಅಂದರೆ ನಮಗೆ ಕೆಲವು ನಿಯಮ ಗಳು/ಸಿಹಿಯೂಟ...ಮಿಕ್ಕಂತೆ ಯಾರು ಏನು ಹೇಳಿದರೂ ತಲೆಯಾಡಿಸಿ ಪಾಲಿಸುವುದು...ಹೀಗಾಗಿ ಗಣೇಶನ ಹಬ್ಬ ಅಂದರೆ ಮನೆ ಮನೆ ತಿರುಗಿ ಗಣಪತಿ

ನೋಡುವುದು/ಕಜ್ಜಾಯ ಪ್ರಸಾದ/ಗಲ್ಲಿ ಗಲ್ಲಿ ಗೆಳತಿಯರ ಜೊತೆ ತಿರುಗಾಟ/ ಶಮಂತೋಪಾಖ್ಯಾನ  ಕೇಳುವುದು- ಇಂಥವೇ ' ಆಟಕ್ಕಷ್ಟೇ...ಲೆಕ್ಕಕ್ಕಿಲ್ಲ- ಮಟ್ಟದ  ಚಟುವಟಿಕೆಗಳು...

   ‌‌‌           ನಮಗೆ ಹತ್ತು ವರ್ಷಗಳಾಗಿದ್ರೆ

ಸ್ವಲ್ಪವೇ ಮೇಲ್ದರ್ಜೆ...ಕೆಲವು ಜವಾಬ್ದಾರಿ ಯ ಹೊರಗಿನ ಕೆಲಸಗಳು -  ಆದರೆ ರೊಕ್ಕದ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯಿಲ್ಲ ...ಅಲ್ಲಿ ಹೋಗಿ ಬಾ+ ಅದು- ಇದನ್ನು ತೆಗೆದು ಕೊಂಡು ಬಾ/ಅವರಿವರನ್ನು ಕರೆದು ತಾ-

ಇಂಥ ಓಡಾಟದ ಮಹಾ ಕಾರ್ಯಗಳು...

ಊಟ+ ಮಜಾ+ ತಿರುಗಾಟ- ಹಿರಿಯರ

ಅಪ್ಪಣೆಗಳ ಪಾಲನೆ...ಅಷ್ಟೇ...

                 ಇಪ್ಪತ್ತು ಆಯಿತೋ, ಎಣಿಸಿ

ಹಣ ಕೊಡುವುದು/ ಕೆಲಸಗಳಾದ ಮೇಲೆ

ಕಟ್ಟುನಿಟ್ಟಾಗಿ ಲೆಕ್ಕಾಚಾರ- ಇವೆಲ್ಲವೂ ನಡೆದರೂ ಎಲ್ಲರ ಮೇಲೂ ಒಂದು ಹದ್ದಿನ ಕಣ್ಣು...ಅಪ್ಪನಿಂದ  ಒಂದು certificate ಸಿಕ್ಕಾಗಲೇ ಎದೆ ಬಡಿತ ಮಾಮೂಲಿಗೆ... ಆದರೂ ನಮ್ಮಿಂದ ಪ್ರಶ್ನೆ+ ಎದುರುತ್ತರ ಬಿಲ್ಕುಲ್ ಇಲ್ಲವೇ ಇಲ್ಲ...

    ‌‌‌‌‌‌       ಮೂವತ್ತರ ಹೊತ್ತಿಗೆ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳಲ್ಲಿ/

ಮನೆಗಳಲ್ಲಿ/ಹಣಕಾಸಿನಲ್ಲಿಯ ಕೊಂಚ ಬದಲಾವಣೆ/ಗಂಡುಮಕ್ಕಳ ಧ್ವನಿಯ 

ಗಡಸುತನ - ಹೆಂಡತಿಯರೂ ಸ್ವಲ್ಪ

Seasoned- ಆದ ಕಾರಣದಿಂದ ಮನೆ ಯಲ್ಲಿ ಎರಡು- ಮೂರು ಬೇರೆಯೇ

ಧ್ವನಿಗಳೂ ಸ್ಥಾನ ಪಡೆದರೆ ಆಶ್ಚರ್ಯವಿ

ರಲಿಲ್ಲ...

        ‌‌‌    ನಲವತ್ತಕ್ಕೆ ಮಗ- ಅಪ್ಪನಂತಾಗು ವ ಲಕ್ಷಣಗಳು ಕಾಣತೊಡಗಿದರೆ ಸಿನೇಮಾದ ಮಧ್ಯಂತರದ ನಂತರದ ಬದಲಾಗುವ ಕೆಲವು ಸೀನುಗಳು ಅಷ್ಟೇ. ಮೊದಲಿನ ' ಅಪ್ಪ' ಈಗ ಅಜ್ಜ...ಒಂದು ಕುರ್ಚಿಯ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತು ಆಗಾಗ ಧ್ವನಿ ಕೇಳಿಸುವುದು- ನಮಸ್ಕಾರಗಳನ್ನು ಪಡೆಯುವುದು- ಪುಕ್ಕಟೆ ಸಲಹೆ, ಮಕ್ಕಳು ಕೇಳಿದರೆ...ಹೀಗೆಯೇ...ನಂತರದ್ದು ಮೊದಲಿನದರ ಕೊಂಚ ಬದಲಾದ version...ಅಷ್ಟೇ...

               ಆದರೆ ಈಗಿನದು ಸಂಪೂರ್ಣ  ಭಿನ್ನ ಅಪ್ಪ+ ಮಕ್ಕಳು ಗೆಳೆಯರಂತೆ drive ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಹೋಗಿ/ಯಾರಿಗೆ ಏನು ಬೇಕೋ ತಂದು/ಹೇಗೆ ಬೇಕೋ ಹಾಗೆ ಹಬ್ಬ ಮಾಡಿದರೆ ಗೆದ್ದಂತೆ...ಹಬ್ಬ 

ಹೀಗೆಯೇ ಇರಬೇಕು ಎಂಬುದು ಸ್ವಲ್ಪು

ಕಡಿಮೆಯಾಗಿ ಹಬ್ಬವಾದರೇನೇ ಹಬ್ಬ

ಎಂಬಂತಾಗಿದೆ...ಅದನ್ನು ಎಲ್ಲರೂ

ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡೂ ಆಗಿದೆ...

ಬದಲಾವಣೆಯೊಂದೇ ಶಾಶ್ವತ...ಬಾಕಿ ಎಲ್ಲವೂ ಪರಿವರ್ತಿತ...

       ‌‌‌

   ‌‌