‌‌‌      " ಒಬ್ಬ ಹೆಣ್ಣುಮಗಳು/ತಾಯಿ/ ಟೀಚರ್-ಆದವರು ಮಾತನಾಡುವದು 

ಹೆಚ್ಚು...ನಾನು ಮೂರೂ ಆದವಳು... ಮಾತು ಮುಗಿಸುವವರೆಗೂ ಕೈಯಲ್ಲಿ

ಹಿಡಿದ ಮೈಕು ನಂದೇ-"ಎಂದು ಸುಧಾ ಮೂರ್ತಿಯವರು ಒಮ್ಮೆ ಒಂದು function ನಲ್ಲಿ ತಮಾಷೆ ಮಾಡಿಯೇ

Stage ಏರಿದ್ದರು...ನಾನೂ ಆ ಮೂರು

ಆದವಳೇ...ಆದರೆ ಮೈಕಿಗೂ/ ನನಗೂ

ಆಗಿಬರುವುದಿಲ್ಲ.ಆ ಗಳಿಗೆಗೆ ಬೇಕಾದ

Presence of mind ನನಗಿಲ್ಲ.ಕಾರಣ

Stage ಹತ್ತಿದ್ದು ಇಲ್ಲವೇ ಇಲ್ಲ ಅನ್ನುವ ಷ್ಟು ಕಡಿಮೆ...ಆದರೆ ನೌಕರಿಯಲ್ಲಿದ್ದಾಗ

ವರ್ಷವಿಡೀ ಶಾಲಾ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳ ಲ್ಲಿ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ನಿರ್ವಹಿಸಿ ಗೊತ್ತಿದೆಯಾದ್ದರಿಂದ 'ಸಂತೆಯಲ್ಲಿ ಮನೆ ಮಾಡುವುದು'- ಅಂದರೇನು ಎಂಬುದು ಗೊತ್ತಿದೆ.ಹೀಗಾಗಿ ಆ ಬಗ್ಗೆ ದೂರು/ತಕರಾರು ಎಂಬುದು ಇರಲಿಲ್ಲ ಇದುವರೆಗೆ...

             ಈ ಮಾತು ಹಳೆಯದು. ಇದೀಗ ನನ್ನದು ' ಸಂಧ್ಯಾ ಪರ್ವ'...

ಎಲ್ಲ ಅವಯವಗಳೂ 50%  off...

ಕಣ್ಣಿಗೆ ನೋಡುವ/ಕಿವಿಗೆ ಕೇಳುವ/ ಮೆದುಳಿಗೆ ಅರ್ಥೈಸಿಕೊಳ್ಳುವ ತಾಕತ್ತು

ಕ್ಷೀಣಿಸಿದೆ,ಅದು ಸರ್ವೇ ಸಾಮಾನ್ಯ

ಎಂಬುದನ್ನು ಯಾವಾಗಲೋ ಒಪ್ಪಿ ಕೊಂಡು ನನ್ನ ಸಾಮರ್ಥ್ಯಕ್ಕೆ ಅನುಗುಣ ವಾಗಿ ದಿನಚರಿ ಬದಲಿಸಿಕೊಂಡೂ ಆಗಿದೆ...

    ‌‌        ಆದರೂ ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ನಮಗೆ

ಪರೀಕ್ಷಾಕಾಲ ಎಂಬುದು ಬರುವುದೂ. ಉಂಟು, ನಮ್ಮದು ಬಹುದೊಡ್ಡ Gated community.ವರ್ಷಕ್ಕೊಮ್ಮೆ

annual day ಆಗುತ್ತದೆ.ನಾನೂ ಅದರಲ್ಲಿ ಸ್ವಂತ ಖುಶಿಯಿಂದ ಭಾಗವ ಹಿಸಿದ್ದೇನೆ.ಆದರೆ ಈ ಸಲ stage ದೊಡ್ಡದಾಗಿ ನನ್ನ ರೂಮಿಗೆ ಹೊಂದಿ ಕೊಂಡೇ ಆಗಿದೆ.ಬೆಳಗಿನಿಂದಲೇ ಅದರ

ತಯಾರಿ ಅದ್ಧೂರಿಯಾಗಿ ನಡೆದಿದೆ. ಚಿಕ್ಕಪುಟ್ಟ ಮಕ್ಕಳ rearsals ನಡೆದಿವೆ. ನೋಡಲು ಹಬ್ಬ...ಒಂದೇ ಹೆದರಿಕೆ.  ಆರು ಗಂಟೆಯಿಂದ dinner

ಮುಗಿಯುವವರೆಗೆ ಅಂದರೆ ಸುಮಾರು

ಹತ್ತೂವರೆಯವರೆಗೆ ಸತತವಾದ ಸದ್ದು

ಸಹಿಸುವ ಕ್ಷಮತೆಯ ಕೊರತೆ ಇರುವುದೇ ಸಧ್ಯಕ್ಕೆ ನನ್ನ ಸಮಸ್ಯೆ...

           'ಅಕ್ಕಿಯ ಮೇಲೂ ಇಷ್ಟ.ಇತ್ತ ನೆಂಟರ ಮೇಲೂ ಪ್ರೀತಿ.ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ

ನೋಡುವಾಸೆ.ಆದರೆ ನನ್ನ‌ ಮಿತಿಗೆ 

ಕಾಯಂ ಅಲ್ಲೇ ಇದ್ದು ಭಾಗವಹಿಸು ವದೂ ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲದ ಮಾತು.ಆ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಆತ್ಮೀಯ ಶಾಲಿನಿಯೊಂದಿಗೆ

ಒಂದು ಸುಂದರ ಸಂಜೆ ಕಳೆದು ಬಹುದಿನಗಳಿಂದ ಬಾಕಿಯಿದ್ದ ಹರಟೆ

ಹೊಡೆದು ಮುಗಿಸಿ ಬಂದದ್ದು ನನಗೆ

ಕನಿಷ್ಟ ಮುಂದಿನ ಒಂದು ತಿಂಗಳ  ಟಾನಿಕ್ಕು...

 ‌