೧೯೬೦ ನೇ ಇಸ್ವಿ‌.ನನಗಾಗ ಹದಿನಾಲ್ಕು ವಯಸ್ಸು.ಮನೆತುಂಬ ಜನ. ಹಿರಿಯರ ಮಡಿ- ಮೈಲಿಗೆ ಕಾರಣವೋ/ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಜನರಿದ್ದರೆಂ

ದೋ ಮಕ್ಕಳು ' ಊಟಕ್ಕುಂಟು ಲೆಕ್ಕಕ್ಕಿಲ್ಲ ಎಂಬ ಭಾವ.ಹೀಗಾಗಿ ನಾವು ಯಾವಾಗಲೂ ' ಕೇರ್ ಆಫ್ ಬಯಲು'. ಗುಂಪು ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು ಹಿಂಡು ಹಿಂಡಾಗಿ ಅಲೆಯತೊಡಗಿದರೆ

ಮನೆ ನೆನಪಾಗಲು ಹೊಟ್ಟೆ ಹಸಿಯಬೇಕು.ಹೀಗಿದ್ದವರಿಗೆ ಮೂಗು ದಾರ ಹಾಕಿ ಒಂದೆಡೆ ಕಟ್ಟಿ ಹಾಕಿದ್ದು

ಅಸೇ ಆಗ ಶುರುವಾದ ಕುಮಾರೇಶ್ವರ

ರಟ್ಟೀಹಳ್ಳಿಯ ಶ್ರೀ ಕುಮಾರೇಶ್ವರ ಮಾಧ್ಯಮಿಕ ಶಾಲೆ.ನಮಗೆ ಕಲಿಯುವದು ಬೇಕಿತ್ತೋ ಇಲ್ಲವೋ

ಲೆಕ್ಕಿಸದೇ ಆಡುವ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಎಳೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ದಾಖಲಿಸಿದ್ದು

ಮಕ್ಕಳ ಸಂಖ್ಯೆ ಹೆಚ್ಚು ಬೇಕೆಂಬ ಕಾರಣಕ್ಕೆ.ನಮಗೆ ವ್ಯತ್ಯಾಸ

ನಾವಾಡುತ್ತಿದ್ದ  ಆಟದ ಬಯಲು ಮಾತ್ರ...ಶಾಲೆ ಹೊಸದಾದದ್ದರಿಂದ ಶಿಕ್ಷಕರೂ ಯುವಕರು, ಹೊಸಬರು, ನೂರಾರು ಕನಸುಗಳನ್ನು ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು

ಬಂದಿದ್ದರು.ತಮ್ಮನ್ನು ತಾವೇ prove ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ ಹಂಬಲ.ಹೀಗಾಗಿ

ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಸದಾ ಪ್ರಯತ್ನ.ಮಕ್ಕಳೂ ಕಡಿಮೆ.ಹೀಗಾಗಿ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ/ ಶಿಕ್ಷಕರ ಬಾಂಧವ್ಯ ತಂದೆ- ಮಕ್ಕಳದಿದ್ದಂತೆ  ಇತ್ತು. ಶಾಲೆಯ ಅವಧಿ ಮುಗಿದ ಮೇಲೂ ಹತ್ತಾರು ಮಾರು ದೂರದಲ್ಲಿದ್ದ ಅವರ ಮನೆಗಳಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ದಾಂಗುಡಿ ಮುಂದುವರಿಯುತ್ತಿತ್ತು.

            ಹಾಗೆ ನಮ್ಮ ಕುಟುಂಬಕ್ಕೆ ಹತ್ತಿರವಾದವರಲ್ಲಿ ಮೊದಲಿಗರು ನಮ್ಮ

ಇಂಗ್ಲಿಷ/ ಹಿಂದಿ ಶಿಕ್ಷಕರಾದ ಶ್ರೀ, ಮಧುಕರ ಕೋಣನತಂಬಗಿಯವರು.

ಅವರ ಶ್ರೀಮತಿಯವರೂ ಸಣ್ಣವರೇ 

ಆದ್ದರಿಂದ ನಮ್ಮ ಗುಂಪಿಗೂ ಹತ್ತಿರದವರಾದದ್ದು ಆಶ್ಚರ್ಯಕರ ವೇನೂ ಆಗಿರಲಿಲ್ಲ.

     ‌         ಗುರುಗಳ ಸಾಹಿತ್ಯಾಸಕ್ಕಿ/ ಅವರ ವಿದ್ವತ್ಪೂರ್ಣ ಮಾತುಗಳು/ 

ಅವರು ಬರೆದ ಬರಹಗಳು ಅದೇ ಬೌದ್ಧಿಕವಾಗಿ ಅರಳುತ್ತಿರುವ ನಮಗೆಲ್ಲ ಒಂದು ತೀರದ ಅಚ್ಚರಿ.ಸ್ಕೂಲ್ magazine ಗಳಿಗೆ, ಇನ್ನಿತರ cultural activities ಗೆ ಬೇಕಾಗುವ ಅರ್ಹತೆ/ ಧೈರ್ಯ ತುಂಬಿ ನಮಗೆ ಆಕಾರ. ಕೊಟ್ಟವರೂ ಅವರೇ...ಅವರ ಪ್ರಭಾವ ಎಷ್ಟಿತ್ತೆಂದರೆ ನಾವು college ಗೆ ಸೇರಿ,ಅವರೂ ನೌಕರಿ ಬದಲಿಸಿ ನಮ್ಮೂರು ಬಿಟ್ಟಮೇಲೂ  ನಮ್ಮ ಸಂಬಂಧಗಳಲ್ಲಿ ವ್ಯತ್ಯಾಸವಾಗಲೇ ಯಿಲ್ಲ. ಅವರ ಸಂಬಂಧಿಕರೂ ಧಾರವಾಡದಲ್ಲಿ ಇದ್ದುದರಿಂದ ಆಗಾಗ ಭೇಟಿಗೂ ಯಾವುದೇ ವ್ಯತ್ಯಾಸ ವಾಗಲಿಲ್ಲ.

                 ಹೋದ ವರ್ಷ ಅವರು ಕುಟುಂಬ ಸಮೇತ ಧಾರವಾಡದಲ್ಲಿ 

ಇದ್ದಾಗ ನಾನೂ ಹೋಗಿದ್ದೆ. ಮೂರು/ ನಾಲ್ಕು ಬಾರಿ ಭೇಟಿ/ ಫೋನ್ ಸಂಭಾಷಣೆಯಾಗಿತ್ತು.ಒಂದು ದಿನ ಮನೆಗೆ ಬನ್ನಿ ಎಂದು ತುಂಬ ಒತ್ತಾಯ ಮಾಡಿ ಕರೆದರು.ನನ್ನ ಗೆಳತಿ ಊರಲ್ಲಿ

ಇರಲಿಲ್ಲ. ಮರುದಿನ ಖಂಡಿತ ಬರುತ್ತೇವೆ ಎಂದು  ಹೇಳಿದ್ದಾಯಿತು.

ಅಂದೇ ಏಳು ಗಂಟೆಗೆ ನನಗೊಂದು ಫೋನ್ ಬಂತು. ಹೃದಯಾಘಾತದಿಂದ ಸರ್‌ ತೀರಿಕೊಂಡಿದ್ದರು- ನಂಬಲಾಗಲೇಯಿಲ್ಲ...ನಂಬದಿರೆ ವಿಧಿಯಿಲ್ಲ... ಅರ್ಧಗಂಟೆಯಲ್ಲಿ ಗೆಳತಿಯೊಂದಿಗೆ ಅವರ ಮನೆ ಸೇರಿದಾಗ ನಮ್ಮ ನೆಚ್ಚಿನ ಗುರುಗಳು

ಚಿರನಿದ್ರೆಯಲ್ಲಿ ಚಿರಮೌನಿಯಾಗಿದ್ದರು

               ಆ ಮಾತಿಗೆ ಇಂದಿಗೆ ಒಂದು ವರ್ಷ...ಈಗ ಅವರ ಫೋಟೋಕ್ಕೆ

ನಮಸ್ಕರಿಸಬೇಕು...ಅವರ ಪ್ರಸಾದ ದಲ್ಲಿಯೇ ಧನ್ಯತೆ ಕಾಣಬೇಕು. ನಮ್ಮ ಕುಟುಂಬಮಿತ್ರರಾದ  ಅವರ ಮನೆಯ ಸದಸ್ಯರಲ್ಲಿಯೇ ಅವರನ್ನು ಕಾಣಬೇಕು...